Katootjes krabbels

op pad naar geluk

Achterop.. tot de poort

Gepost op 9 maart 2016 in Categorie: Challenge · Reageer

Ik kijk vanachter mijn compouterscherm naar buiten. Het is al weer na vijven.. de lucht begint te kleuren. Best wel mooi weer buiten. Eigenlijk het weer om op de fiets te stappen en de zon tegemoet te rijden richting Veenendaal. Je weet dan nooit wat je tegenkomt natuurlijk. Hoewel de verleiding groot is, wil ik het ook niet opzoeken. Of eigenlijk wel, maar het lijkt me niet verstandig…. maar het is moeilijk. Dus spring ik maar weer eens virtueel achterop door het Binnenveld. En heel vreemd, net als de vorige keer stokt te tocht op precies dezelfde plek. Staat mijn rijder stil? En waarom? De plek is namelijk bijzonder. De tocht stokt weer voor de poorten van het zwembad. En de tocht stokt daar voor een paar minuten. En opeens is mijn rijder een heel eind verder en weer thuis. En ik blijf met de vraag zitten.. stopt de rijder bij het zwembad? Of is er iets heel bizars aan de hand met de virtuele fietstocht en word ik gewoon bij het zwembad afgezet en gaat de tocht vanaf daar alleen verder? Want tussen het zwembad en thuis gebeurt niets. De tocht stokt bij het zwembad… gaat niet verder en opeens is mijn rijder thuis. En oh… wat verlang ik er dan naar om mee te fietsen. Om die tocht naar de zon aan het eind van de dag weer te maken en om mee terug te rijden.. langs dat zwembad en verder. Om te horen hoe het gaat, om gewoon weer het gesprek te hebben, om te vertellen hoe het mij vergaat……..

Ik vind het leuk als je reageert. Reacties worden niet direct geplaatst. Ik lees ze wel allemaal. Als je je reactie privé wilt houden.. geef dat dan aan. Dan verschijnt je reactie niet op de website.

Geef een reactie Reactie annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Rubrieken

Archief

Zoeken

Copyright © 2025 · Overpeinsingen en andere zaken· gemaakt in WordPress ·