Ik hield de buienradar angstvallig in de gaten. Vanmiddag stond er weer een fietstochtje op de planning en oh wee als die buienradar roet in het eten gaat gooien. Och wat heet roet in het eten gooien. Het moet wel heel slecht weer zijn wil ik mijn tochtje niet maken. Ik geniet van de fietstochtjes…in de ochtend.. heen in goed gezelschap en terug om heerlijk te overpeinzen en in de middag… anders om.
De tocht was mooi. Langs de grift fietsen, een stuk verder dan we normaal fietsen… We hebben de tijd. Ergens op een bankje kersen eten en weer een stuk fietsen. Af en toe even een knuffelstop. Heerlijk fietsen in goed gezelschap. Ik geniet met volle teugen… heerlijk.
Maar onvermijdelijk komt daar weer het punt van afscheid nemen. Deze dagen lastiger.. ik alleen.. hij alleen…. wat lijkt dan beter dan gewoon samen een hapje eten, tourjournaal kijken, muziekje luisteren.. weet ik wat. Het hoeft allemaal niet zo gecompliceerd. Gezellig samenzijn lijkt mij al zo fijn… het gesprek op de fiets op de bank rustig voortzetten. De fietstocht was zo opeens over…. het maakt me verdrietig dat dat niet gewoon kan. Maar ik geniet van de momenten die er wel zijn.. misschien geniet ik daar dan ook wel dubbel van. En daar hou ik me dan maar aan vast… dat er ook veel momenten zijn die wel samen kunnen zijn. Tegen beter weten in laat ik de poort toch nog even los…….
Ik vind het leuk als je reageert. Reacties worden niet direct geplaatst. Ik lees ze wel allemaal. Als je je reactie privé wilt houden.. geef dat dan aan. Dan verschijnt je reactie niet op de website.