Bel toch maar eens naar Pearl, of mijn lenzen al binnen zijn. Kunnen ze nergens vinden, zullen gelijk nieuwe bestellen. Maar ik had deze 28 december al moeten vervangen door nieuwe… en dit is dus het laatste paar. Gelukkig heb ik tijdens de griep de lenzen niet zo veel ingehad, maar toch. Begin wel te merken dat ze echt wel aan vervanging toe zijn. Duurt nog wel een weekje voor de nieuwe binnenzijn. Balen….

Op K na heeft hier de hele familie de griep. M hoor je niet. Die ligt in bed of hangt op de bank. Als je hem vraagt hoe het gaat, dan krijg je te horen dat hij moe en slap is en verder gaat het wel goed. Schiet niet echt op dus. Ik loop de hele dag te hoesten, ben moe, duizelig heb nog wel wat koorts, maar vind ziekzijn zonde van mijn tijd (moet je wel wat tijd voor nemen) en probeer toch gewoon door te gaan. L is het ziekst van ons allen. Als hij met iemand aan de telefoon is dan heeft hij al dagen zwaar de griep, voelt zich klote, al dagen hoge koorts en zucht en steunt. Ik kan mij daar dus wezeloos aan ergeren. Hij is pas sinds vrijdagmiddag ziek, het laatst van ons allemaal, maar ach dat gesteun… ‘het duurt wel erg lang’…’moet ik de dokter niet nog eens bellen’…. ‘nog steeds koorts’…. tja, dat is de griep. 5 dagen koorts en daarna nog dagen slap en moe. Ik loop al vanaf woensdag met koorts, vandaag voor het eerst even onder de 38 (voorlopig, kan vanavond natuurlijk weer anders zijn). Ik denk dat iedereen nu het idee heeft dat L hier de zieke is en dat wij allemaal maar boffen dat wij het niet zo erg hebben…. kwijl…

M was al ziek en woensdag voelde ik mij ook wat gloeien en bleek ik toch ook wel koorts te hebben. 39,4 maar liefst. Maar ziek zijn heb ik eigenlijk geen tijd voor, dus ik verhuis nog een wordpresswebsite voor klant1 zodat we een tweede domein kunnen draaien op één pakket, passen we de website van L nog een beetje aan, pakken we de zooi voor de kerstdagen naar de schoonouders, regelen we de oppas voor de konijnen en is het enige wat ik niet doe eigenlijk het boodschappen doen in het dorp. Dat lijkt me nu niet echt verstandig met die koude wind en koorts. Als M zich goed genoeg voelt ga ik mee naar het noorden, maar anders blijven we beiden thuis. We besluiten met elkaar naar het noorden te gaan. IK heb daar nog wel even in de woonkamer gezeten, maar het bed lokte en eigenlijk ben ik daar niet meer uit geweest. Wel heel gezellig voor mijn schoonouders. Ze hebben weinig aan met gehad, maar ja, ze hadden ook weinig last van me.Op de terugweg maar even langs de huisartsenpost. L had ondertussen ook wat koorts gekregen. Die had in de ochtend nog het idee gehad om zijn griepgevoel er maar even uit te lopen. Heeeeel verstandig. Die had dus ook hoge koortst en voelde zich al snel superellendig (maar ja…. kerels…..). Na een korte familiecheck met de dokter – allemaal de griep, longen schoon en gewoon uitzieken. K lijkt nog gezond, maar begint toch ook al wat te kuchen en hoesten. Maar nog steeds koortsvrij. Die sturen we dus op thee ed. Iemand moet ons ten slotte een beetje verzorgen.
Ik heb na de kerstdagen op bed, het bed wel voldoende gezien. Uitgeslapen en verveel me dood. Alleen ben ik te slap om wat te doen, waar ik van baal, want het is beneden een zooi. Ik grijp mezelf wat bij elkaar om het weer een beetje toonbaar te maken en duik dan met M op de bank en kijk schaatsen. K voegt zich bij ons. Gezellig. L komt ook even naar beneden, maar die voelt zich ellendig en duikt maar weer zijn bed in. Ervaring leert dat je daar de eerste dagen van de griep gewoon het liefste bent. Geen gezeur aan je kop, gewoon liggen en drinken. Meer niet. Maar ik heb het nu wel gehad. Ik denk dat ik straks maar een lekker soepje ga maken. Daar knapt iedereen vast wel weer wat meer van op. Daarna duik ik wel weer op de bank, want dan ben ik vast wel weer wat moe. Nu nog even mijn tussistin opzuigen. Ohhh wat is ziek zijn toch zonde van je tijd.

Vanmiddag moest ik bij de tandarts zijn om mijn nieuwe kroon opnieuw aan te laten meten. Balen, want dat happen vind ik een verschrikking. Maar gelukkig, ze hadden goed nieuws. Ze hadden mijn afdruk nog en toen bleek dat ze bij de techniek een fout hadden gemaakt. Er was dus al een nieuwe kroon en die zit nu netjes in mijn mond. Geen gezeur meer. En ik moet zeggen dat ik er blij mee ben. Het zijn er al heel wat ondertussen. De tandarts kan van mij leuk op vakantie. Maar het is beter dan gaten in je mond of een kunstgebitje. Het moet dus maar. Maar zoals het er nu uit ziet ben ik voorlopig klaar. De rest ziet er netjes stabiel uit. Kijk… en dat vind ik nu heerlijk om te horen

Vanmorgen haasten want om 8.40 had ik een afspraak bij de tandarts voor het zetten van een nieuwe kroon. Ik was daar nog niet binnen of ik hoorde ze zeggen dat ze me al binnen hoorde komen. Ze hadden kennelijk al naar huis gebeld of ik het niet vergeten was. 4 minuten te laat – na het banden oppompen had ik dus kennelijk ietsje harder moeten fietsen. Maar goed, gauw in de stoel, noodkroon eruit en nieuwe kroon erin. Maar die past niet. De tandarts slijpt hem wat bij, maar hij past gewoon niet. In het gipsen afgietsel van mijn mond zit hij perfect, maar in de realmouth past hij dus niet. Tandarts snapt het niet. Binnen 2 weken kan (met een noodkroon in) de boel niet zo verschuiven dat hij niet meer past. Dus noodkroon er weer in, uit de stoel en ik hoor wel wanneer ik even tussendoor weer in dat vreselijke spul mag happen en met zo’s metalen bakje weer een hele tijd in mijn mond mag zitten. Ik vind dat bijna één van de vervelendste dingen van een kroon, dat hapbakje. ’t Is niet anders….

Vanmorgen ‘heerlijk’ naar de tandarts. Het is de 8ste kroon, dus ervaringsdeskundige. Kon ik mij vroeger dagen lang zenuwachtig maken, tegenwoordig ga ik daar toch redelijk ontspannen naar toe. Het ergste van een kroon is dan ook de verdovingsprik in het verhemelt en daarna het happen met zo’n benauwde bak in je bek. De rest is lastig, maar deze kies was vrij vooraan, dus eigenlijk makkie. Nu zit er een fraaie glimmende noodkroon op. Over twee weken komt daar een mooi porceleinen kroontje voor in de plaats. Ben weer helemaal gelukkig. Gebit wordt zo steeds fraaier (en bankrekening steeds leger… maar goed)

Je moet geen inkopen doen voor etenstijd. Dat is gewoon eigenlijk een wet. Maar ik doe het dan toch. En naast de inkopen voor het eten kom ik thuis met: Een zak met muizen en kikkers, 2 pakjes met van die fondantdingen, een zak met chocopinda’s, grote schuimen (die ik beneden heb gelaten) en nog veel meer van dat soort ongein. Ik heb koppijn, ben moe dus ik eet. De kikkers van de c1000 zijn niet lekker, dus die eet ik achter elkaar op. Tussendoor nog even wat pinda’s snaaien, er ligt nog een stuk witte sjokolade met hazelnoten…….oh help, wat erg weer. Ik MOET HET NIETKOPEN!!! en doe het dan natuurlijk toch, omdat ik weet dat als het niet lukt achter de computer ik moet eten.
Is dat niet waar je aan moet beginnen met lijnen. Eerst uitzoeken waarom je eet (lees ontzettend snoept) en daar wat aan gaan werken en niet gewoon minder gaan eten (en dan natuurlijk toch gewoon blijven snoepen)
OHHHHHH wat baal ik toch af en toe van mezelf.

Ik zit heerlijk met de radio aan wat te werken. Plotseling is daar Mesmerized van Faith Evans in de juiste mix (weet nooit welke, maar volgens mij iets van Mansons mix). Op die muziek kan ik maar één ding. Opspringen en swingen. Helaas is het de wat kortere versie (5 minuten of korter ipv ruim 8 minuten). En ik merk dat mijn kleine leuke radiootje echt een klein leuk radiootje is. Hard is niet echt hard, lekker swingen op de bassen moet ik op de boombox van M doen. Maar het is wel lekker. Ik heb dus al weer een klein beetje beweging gehad van daag. Maar gisteren heb ik voldoende gedaan voor een hele week…. haha, excuustruus 😉

Gisteren aan de slag in de tuin van mijn schoonouders. Het weer zat niet mee. Het waaide hard en af en toe wat regen. Maar verder goed te doen. Na een hoop gepuzzel welke tak oud en welke nieuw waren waren de bramen weer netjes opgebonden. Daarna was mijn taak het snoeien van de druif. Dat is makkelijk werk, want daar moet gewoon alles af. Ondertussen was L samen met onze zwager bezig om een naaldboom om te halen en was er al voorzichtig gestart met een vuurtje. Daarna nog voor mij het snoeien van de bessenstruiken en dan wat schoffelwerk. Niet echt mijn favoriet. Na een hele dag in de wind buiten en een hele slechte nacht vanwege diezelfde wind, een pijnlijke rug en een snurkende L had ik het eigenlijk wel gehad. De bus die ik wilde hebben zou ik al niet meer halen, maar die van het uur erna daar ging ik voor: 17.41 uur. Ma zou me wel even wegbrengen. Ruim op tijd op het busstation aanwezig, maar wat er ook kwam, geen bus naar Zwolle. Daar gaat straks nog mijn aansluitingLees verder

Ik zit in de ‘het wil niet helemaal lukken wat ik wil’ mood. Dat is een gevaarlijke. Ik wil gewoon heel geconcentreerd aan het werk zijn en bergen verzetten, maar dat lukt dus niet. (Hoewel wél al L’s overhemden al gestreken zijn) Dus ontsnap ik vroegtijdig naar mijn la met kikkers en muizen. Ik probeer de zak die nog dicht zit, dicht te laten. Ik vind nog één losse muis. Maar die smaakt naar meer. Zodat de zak los is en ik vrees voor de rest van de inhoud. Ik ga gauw wat eten, en dan die kleren halen en bij de pc helpen. En mijn bestelde brood bij appie ophalen en kijken of ze daar nog een prins hebben voor mijn grote vriendin Tessa. Kortom, ik ontsnap maar gewoon heel even geheel van mijn kamer.

Leuk werk, een eigen website bijhouden als Kids en zo…. Vooral het schrijven van recensies over spellen. Zo spelen wij hier regelmatig een superleuk bordspel wat we nooit zouden kopen en dus spelen als ik ze niet toegezonden zou hebben gekregen als recensie-exemplaar. Niet kopen, omdat we eigenlijk niet van die spelletjesmensen zijn. Ik op zich nog wel, maar dan moet ook iedereen daarin gemotiveerd zijn en niet omdat anderen daar nu zin in hebben en zij eigenlijk niet. Dus af en toe doen wij ‘verplicht’ een spel, genieten wij van het leuk samen een spel doen (compleet met drankjes en hapjes) en vergeten vervolgens dat wij dit leuk vonden en dat we het dús vaker moeten doen.
Vrijdagmiddag komt de buuv met een pakje voor mij wat bij haar is afgegeven. Ja hoor, één van de verwachte spellen voor de Wii. Dit keer is het Boogie Superstar van EA-games. TIjdens het koken probeert K het al uit en na het eten, als L en M weg zijn, gaan wij verder aan de slag. Het is weer een echt Wii spel zoals ik ze graag zie, met bewegen. Al die spellen die je ook op de pc kunt spelen vind ik dus niets aan. Daar heb ik geen Wii voor, daar heb ik (als ik het nodig zou vinden) mijn pc voor. Die Wii vind ik juist leuk voor de beweegspellen. En dat kan op een hele leuke manier met Boogie. Je moet op muziek allerlei dansbewegingen doen, in de juiste maat de juiste beweging, waarbij je soms ook nog moet opletten of je nog wel in de spotlights staat. Om het voor de omgeving nog erger te maken is er ook een karaoke ingebouwd en kun je lekker in een microfoon meebleren. Heerlijk. K en ik genieten met volle teugen, doen ook een heuse dansbattle (wat echt wel lijflijk kan worden onze wat krappe woonkamer) en bewegen zo een heerlijk uurtje. Natuuuuurlijk heb ik mij voorgenomen om dit vaker te doen, net zoals ik mij dat voorneem op de wiifit en straks waarschijnlijk ook op de (in aantocht zijnde) family trainer (voor de Wii van Atari). Maar ik weet dat ik altijd vind dat ik mijn tijd nuttiger moet besteden. Gek, want elke dag 30 minuten bewegen is ontzettend nuttig en noodzakelijk. Dus ik neem het  mij weer van harte voor… Vandaag is er al niets van gekomen, gisteren eigenlijk ook niet, dus hoe het morgen ermee staat…….

Een boel te doen vandaag. Ik had er zin in, nog steeds wel eigenlijk. Alleen jammer dat vanaf vanmorgen mijn hoofd gewoon te klein lijkt, alsof er meer in zit of wil dan erin past. Ergens halverwege mijn nek zit een opstopping oid. Ik heb het idee dat als ik die open heb, mijn hoofd heel makkelijk leeg kan lopen en dat het dan weer helemaal goed gaat. Maar ik krijg het niet open en de duk op mijn schedel neemt toe. Het moet er ergens uit kunnen stromen, maar waar. Waarom wil het niet gewoon even wegstromen, want ik heb best zin in vandaag, maar alleen dus niet zo…..

Vanmorgen was de afspraak met de tandarts: het echte oordeel over de kies zou vandaag kunnen vallen. Ik moet zeggen dat het een ontspannen zit is, voor zover dat kan bij een tandarts. Zelfs het prikje voor de verdoving voelde ik amper. Doe mij voor elke boorbeurt voortaan maar zo’n prik. Daarna was het vooral heel veel water en geluid. En natuurlijk na verloop van tijd wat kramp in de bek, om het maar zo te zeggen. De breuk zat diep en er moest een wortelkanaalbehandeling aan te pas komen. Maar ook die viel mee. Nu zit er een mooi kunststof opbouw werkje op. Dat moet tot 5 december blijven zitten en daar meot ik een beetje voorzichtig mee doen. Als ik daar niet opeens ontzettende last van krijg, dan komt daar 5 december een mooie kroon op (leuk sinterklaas cadeautje) en is de kies officieel gered. De tandarts had goede hoop. Ik dus ook maar.

Gek eigenlijk dat ik vroeger ontzettende angst voor de tandarts had en dan gebeurde er meestal niets. Nu weet ik dat er van alles gaat gebeuren en ik moet zeggen dat ik redelijk ontspannen daar naar toe ga. Echt gouden handjes… mijn tandarts.