Een van de dingen die ik snel weer onder controle moet krijgen is de neiging tot hap snap werk. Ik ga achter mijn bureau zitten en doe maar wat. Even wat aan die website, even wat daaraan werken, boeken laten liggen en eigenlijk nooit klaar met wat ik wil doen. Dus morgen ga ik mijn werkkamer opruimen, een overzicht maken en dan echt werken met die week- en dagplanning. Anders ga ik weer vastlopen. En ik heb van die mooie whiteboards, waar je op kunt schrijven en dingen met magneten op kan hangen. Die moet ik gewoon eens wat beter gaan inzetten. En ik ben blij dat de jongens volgende week weer naar school gaan. Dát brengt de echte regelmaat weer terug. Maar voor die tijd wil ik het hier op orde hebben. Zodat we écht weer met een frisse lei kunnen beginnen. Zij op school, ik hier met mijn werk.

De doelengroep is weer begonnen en daar horen ook de afspraken bij voor de komende twee weken. Ik kreeg wat commentaar op mijn lijstje, want het was teveel, dat zou me nooit lukken. Dat moet je natuurlijk nooit tegen mij zeggen, want dan gaat de kont tegen de krib en dan zal ik dat natuurlijk allemaal gaan doen ook. Ik zal ze wel eens wat laten zien.
Maar goed, mijn afspraken:

• Het huishouden. Alles is wel redelijk opgeruimd, maar er mag nodig wel een stofdoek of soplapje overal langs
• Voor de vakantie ontdekte ik muizen in de kast van de bijkeuken. Al het eten zit nu in dichte bakken, maar overal liggen nog muizenkeutels. Die kast moet dus even leeg en schoongemaakt. Bovendien hebben een aantalplanksteunen het begeven. Die moeten dus ook even gemaakt
• In de tuin moeten nog wat dingen gebeuren:
  • het terras moet een rijtje tegels breder
  • het konijnenhok willen we al een tijdje wat netter maken
  • de borders zijn nog niet helemaal klaar. Een border moet nog schoon en dan mogen er nieuwe plantjes in
  • het hardnekkige zevenblad moet nog verder de kop in worden gedrukt en het deel wat al schoongemaakt is moeten we bijhouden
• We hebben een crosstrainer van mijn zusje en daar wil ik elke dag 2000 van die swings op maken. Tenzij ik die dag een heel eind heb gefietst of op een andere manier aan sport heb gedaan
• Elke maandag maak ik een planning voor de week, elke ochtend (of de avond ervoor) een planning voor de dag en natuurlijk hou ik mijn (werk)uren bij
• Ik wil mijn werkkamer weer op orde hebben, zodat ik er met meer rust in kan werken. In ieder geval mijn bureau leeg en de stapels die ik makkelijk kan wegwerken, ook wegwerken (komt tijdelijk even bij dat ik de stapels vanaf mijn bed nog moet opruimen)
• De administratie weer bijhouden, post verwerken, boekhouding bij houden en alles netjes in de mappen. Deze klus wil ik in ieder geval elke zondag of maandag doen. (maandag 27 en maandag 3 september is dat dus bijgewerkt)
• Overzicht in werk houden, wat staat er op de planning, welke opdrachten moet ik doen, waar moet ik wat laten horen enz
• Mijn computer wordt slechter en die wil ik graag opnieuw installeren, maar dan is het handig om even van de geinstalleerde programma’s de registratie keys bij de hand te hebben. Die moet ik dus even achterhalen en opschrijven
• De laptop mist nog een aantal noodzakelijke programma’s, zoals dreamweaver en skype. Die moeten er dus nog even opgezet worden.
• Ik wil de filmprojecter even uitproberen, zodat het duidelijk is of ik daar mee aan de slag zou kunnen of dat ik verder informatie of hulp nodig heb
• Tijdschriften niet laten slingeren. Wat ik uit heb en niet wil bewaren kan weg, wat ik nog niet uit heb, netjes ergens neerleggen en wat ik uit heb en wil bewaren op de juiste plek leggen.
• Ik heb veel ideeën en dingen gezien voor de websites van Kennisnet en Kids en zo…. Die moet ik niet alleen in mijn hoofdhouden, want daar word ik onrustig van. Ik moet ze even opschrijven of beter nog, direct op de sites verwerken.

het is inderdaad een hele lijst, maar veel zijn ook routineklusjes, die moeten automatiseren, zoals het overzicht in het werk houden, de administratie en de tijdschriften. En een aantal zaken, zoals de tuin, kan ik ook delegeren naar de jongens.

Mijn moeder zei het vroeger altijd al tegen ons: “Als je geen zin hebt, dan moet je maar zin maken”. Woest kon ik er om worden. Maar toch is het wellicht zo. Ik weet dat er hier van alles moet gebeuren en erger nog, ik weet dat het me een heel goed gevoel geeft als het ook allemaal gebeurd is. Dus moet ik even zin maken en gewoon beginnen. Als je eenmaal bezig bent, dan krijg je steeds meer energie en steeds meer zin. Maar ik zit nu in de fase van ‘voorwaarden scheppen’. De vloer beneden is vies, moet eigenlijk nodig eens gedweild worden, maar ja, dat kan eigenlijk pas als we klaar zijn met de tuin. Eerder heeft geen zin, want dan loop je volgende week steeds weer met zand enzo naar binnen. De vloer kán dus nog niet. Zo gaat het ook vaak met de badkamervloer. De rest is schoon, maar met de vloer maar even wachten, want er komt zo nog een was in de droger en dan is de vloer zo weer stoffig. Ik kan pas lekker op mijn kamer werken áls deze is opgeruimd. De zolder kan ik pas opruimen áls alles weer een beetje droog is. Volgende week wil ik ook beginnen aan de kamer van de jongste, maar dat kan pas áls ik mijn werk gedaan heb. Het belangrijkste is dat vandaag mijn werkkamer op orde is, want vanaf maandag ben ik weer aan het werk en ik las al dat opdrachtgevers al staan te trappelen om dat werk maandag mijn kant op te sturen. Maar mijn werkkamer opruimen gaat eigenlijk het lekkerst met muziek en manlief is nog thuis en die kan niet werken met muziek. Voorwaarden, voorwaarden, voorwaarden. Ik kan pas dit áls dat…. Gek word ik van mezelf soms. Maar ondertussen is wel de vriezen trouwens even helemaal leeggehaald, schoongemaakt en weer gevuld, want ik kon pas weer brood invriezen áls er plek was en die is er nu… een klein beetje. En meer plek is er pas áls ik weer met kilo’s bramen naar mijn schoonmoeder ben geweest. Dat schept hier weer wat ruimte. Of toch maar even op marktplaats naar een vriezertje voor erbij kijken. Maar hoe werkt dat met vriezers, je stopt er vanalles in, je staat in de winkel en weet niet zeker of je iets hebt en dan koop je het toch maar weer. 5 pakjes bladerdeeg kwam ik tegen 😉 Volgende week eten we dus lekker regelmatig groentetaart, met veel paprika (liggen er ook nog heel wat van in de vriezer), lekker broodjes (want daar liggen er dus ook nog stapels van) en verder vooral hopen op mooi weer zodat de bbq nog een keer aan kan en dan hebben we ook nog weer wat extra ruimte.

Ik zit achter mijn computer en soort van verveel me. Er zijn een boel dingen die ik zou moeten doen, maar ik kan me er niet toe zetten. De website van de voetbalvereniging heeft nodig een update nodig, ik moet cadeaus kopen voor allerlei jarigen de komende dagen, mijn werkkamer is een zooi, de zolder is na de zondvloed daar een ramp, beneden ligt er nog allerlei was, de keuken is ook nog een bende, de vriezer zit bomvol en moet nodig is worden uitgezocht, volgende week wil ik weer gaan werken, dus moet daarvoor ook alles een beetje op orde, mijn computer doet verder niet altijd meer wat ik wil dus moet opnieuw geinstalleerd worden, de vakantiefoto’s moet ik uitzoeken anders valt iedereen halverwege het kijken in slaap. Verder hebben wij in de vakantie een film gemaakt en die moet natuurlijk ook nog geedit en op dvd, net zoals de film van de musical van groep 8. Als ik dit zo allemaal lees kan ik mij voorstellen dat ik gewoon nergens zin in heb. Want dit is nog niet eens het hele rijtje (visitekaartjes maken bij vistaprint en laten drukken is er ook nog één). Oh en laat ik elke dag trouw mijn polsoefeningen drie keer doen niet vergeten. Zal ik maar gewoon naar de markt dan? Nee, want het regent (binnen nog steeds niet, maar de wind is niet als gisteren en de hoeveelheid water buiten ook niet)

Ik ga niet verder met opdreunen van dingen die ik moet doen en waar ik best wel aan wil beginnen, maar toch ook weer niet. Ik ga mijn laptop opstellen en daar de camera eens aanhangen. Want om ook maar iets met die vakantiefilm te kunnen doen, moet hij wil op de pc of laptop staan. Dat kan die helemaal zelluf, dus ik hoef hem alleen maar aan te slingeren. Daar begin ik dan maar mee 😉

In de vakantie gaan altijd allerlei soorten boeken mee. Zo had ik de nieuwste Potter, een leuk boek over enkele stellen (met en zonder kinderen) die een weekend naar een eiland gaan en verder nog wat werkboeken, zoals dromen, durven, doen van Bert Tiggelaar. Zowiezo is de vakantie altijd bij mij even een breekpunt. Tijd om tot rust te komen en dingen rustig te overdenken die na de vakantie moeten gebeuren. Omdat het niet direct kan is er meer tijd om dingen wat rustiger uit te werken. Zo dus ook het managen van mezelf via het boek van Tiggelaar, wat Lambertus inmiddels ook heeft gelezen. Eigenlijk zou ik willen veranderen in een meer efficienter, opgeruimder mens, met ongeveer 5 kilo minder mee te dragen. Volgens Tiggelaar moet je dat in stappen doen, een plan maken en de stappen zodanig maken dat je ze kunt meten en dat ze haalbaar zijn. Heb je een stap volbracht, dan mag je jezelf belonen. Zo kun je stellen dat je aan het eind van de dag alles waar je mee bezig bent geweest weer hebt opgeruimd en dus afgerond. Beloning: naar een mooie film kijken bijvoorbeeld. Ik ga stappen voorbereiden.  Daarnaast is het handig om een coach of iets in te stellen. Lambertus?? Te dicht bij en ik ben iemand die dingen zelf op mijn eigen manier wil doen. Iemand die dan tussendoor me op de vingers tikt en vertelt dat ik het toch anders wil (opgeruimder mens wil worden) en dat het daarvoor handig is als ik NU eens dat ga opruimen… dat gaat recht tegen mijn plannen in. Moeilijk hoe dat in te passen. Maar de ADHD groep is wel een goede coach en dus ga ik stappen maken die ik in de afspraken kan gooien van de doelengroep. Dat moet toch gaan lukken en voor Lambertus… daar hou ik de kleine stapjes voor. En natuurlijk iedereen die dit log leest (die enkele personen) ga ik ook wel op de hoogte houden van de stapjes, de resultaten en zij mogen me wel op de vingers tikken. Da’s net iets verder weg.

Mijn zus maakt kettingen. Leuk. Bij de kledingbeurs waar ik als vrijwilligster werk, maken ze ook kettingen. Eén iemand geeft workshops, de rest gaat er heen. Leuk, zeker net een keer gemist toen. Overal zie ik opeens doosjes met kralen liggen, mooie kleuren, mijn kleuren. Dus vind ik dat ik ook kettingen moet maken en ik koop wat van die doosjes, ga een weekend naar mijn ouders, bel mijn zus en samen maken we een ketting. Dan geeft de kettingdame van de kledingbeurs weer een workshop en of ik nog interesse heb. Natuurlijk en weer maak ik een ketting. Bij het kruidvat hebben ze van die kant en klaar doosjes met uitleg nu hangen, dus ik koop er wat, maak een ketting voor een jarige vriendin (enthousiast, precies in de roos) en heb dus nu een nieuwe hobby. Levensgroot zie ik de valkuil voor me liggen. In een la liggen nu verschillende doosjes met kralen. Ik heb een grote doos met allerlei soorten en kleuren kralen gekocht, en nog wat van die kant en klaar setjes. Ondertussen heb ik een aantal kettingen klaar (van die setjes) en wil ik er nog wat maken, maar dan komt het grote probleem. Ik vind het leuk, wil veel maken, maar heb hét eigenlijk niet. Dat van direct zien wat ik met die kralen moet en leuk zonder voorbeeld een mooie ketting maak. En ik weet dat ik straks waarschijnlijk nog steeds een la met doosjes kralen heb, woeste plannen maar geen tijd. Ik sta, weet ik, aan de rand van mijn valkuil: enthousiast, groot inkopen en vervolgens bij gebrek aan inspiratie en tijd er niets mee doen. Ik wankel, maar weet me nog op de rand te houden.
(De linkerketting heeft mijn zus gemaakt, de rest zijn eigen creaties, waar van de gele en blauwe rechts van een setje met voorbeeld zijn)

Ondertussen is de tas gevonden. Eén helder moment en niet goed gekeken en toen weer een helder moment en toen lag hij inderdaad waar ik dacht dat hij lag. Niet op de plek, maar gelukkig wel waar ik hem in gedachten had zien liggen. Een vaste plek is toch wel handig

Morgen gaat zoonlief de abonnementen halen voor het zwembad. Daarvoor heeft hij de abo’s nodig van vorig jaar. Geen punt, want die liggen op een vaste plek en ik grijp. 3 abo’s, van de boys en van manlief. Gedrild door mij, op de vaste plek. De mijne echter ligt er dus niet. Die kan dan, in mijn ogen, maar op 1 plek liggen, in DIE postbank rugzak, met dat witte voorgedeelte. En die ligt niet in mijn kamer, die ligt ook niet bij alle tassen, niet bij de kids op de kamer en bij manlief ligt er 1, maar daar zit geen abo-kaartje in. Dus straks met gipspootje maar naar een verdere zoekactie, want daar moet toch echt wel dat kaartje inzitten, want dat was MIJN zwemtas. En anders een nieuwe.. kan ook, maar ja, da’s wel zondegeld dan.