Net terug van mijn sportochtendje… 20 baantjes zwemmen, een hele hete, hele fijne douche daarna en dan nog een rondje door de Kraats rennen. Dat is dus rennen terwijl je met je hoofd nog zo’n beetje onder de douche staat. Van mij mag zo’n douche eigenlijk wel uren duren.. maar goed… er moet ook nog gewerkt en zo worden. Nu maar weer muntjes verzamelen voor dinsdag, want tja… helaas….Lees verder
Gewichtcontrole
De weegschaal stond me vanochtend niet aan. Het zit tussen de oren, dat weet ik wel, maar die 60 dat is een drempel als het gaat om de oude weegschaal en voor de nieuwe weegschaal is dat de 63. En vanmorgen zat ik op beide weegschalen boven mijn maximale waarden. En ik weet dat het belachelijk is dat ik elke dag die weegschaal controleer, maar controle is belangrijk. Ik zou er niet aan moeten denken dat je na een week opeens blijkt teveel te zijn aangekomen terwijl je dat wellicht eerder had kunnen corrigeren als je eerder had gezien dat er wat bij was gekomen.Lees verder
Feeling stronger every day 2
De plaat bij het vorige verhaal….. Een mooi nummer van Chicago.. dat moest ik maar eens gaan luisteren:
https://youtu.be/4PvN7ujfj2w
Feeling stronger everyday
What doesn’t kill you makes you stronger en ja… dat merk ik. Het afgelopen jaar is mooi en moeilijk geweest. Het is ontzettend mooi een liefde te voelen waar je je ontzettend bij thuis voelt, maar moeilijk als je dat deels ook los moet laten omdat je nu eenmaal niet alleen op de wereld bent en er al verbintenissen zijn die je niet los kunt en wilt laten. Maar naast dat het soms moeilijk is een liefde te voelen waar ik me niet helemaal aan kan geven merk ik ook dat het voelen van die liefde en het weten dat die liefde er is me sterker heeft gemaakt. Lees verder
Zwemfestijn
Ik kom in het zwembad en zie het briefje al aan de poort hangen. Bovenbad is weer dicht. Dat is dus weer zwemmen in het koudere en ondiepe middenbad… maar….grote kans dat er na afloop dan weer gratis van de warme douche gebruik gemaakt kan worden. Iets waar ik vannacht van gedroomd heb… die warme douche. En nog gedacht dat ik wellicht muntjes zou moeten meenemen om na het zwemmen een warme douche te kunnen nemen. Want de warme douche is meer een hete douche… en ontzettend lekker. En ik heb besloten het gewoon allemaal maar te laten gebeuren. Er is iets als proberen tegen te houden, maar wat er is kun je niet tegenhouden. Ik wil het eigenlijk ook helemaal niet tegenhouden. Ik wil het ook gewoon laten gebeuren. Carpe Diem… pluk de dag
Stemmetje… luisteren!
Al jaren heb ik eigenlijk dezelfde oorbellen ingehad. Een langwerpig kettinkje wat ik door allebei de gaatjes in mijn oor reeg. Handig, zat nooit in de weg en ik had er nooit last van… gewoon puur gemak dus. Sinds een poos ben ik weer allerlei oorknopjes in gaan doen.. leuke kleurtjes, of knopjes met energetische steentjes, zoals amathyst. Maar die dingen slapen niet lekker als je met je oor op een arm in slaap valt. Dus die gaan tegenwoordig ’s nachts uit, netjes in een potje op het nachtkastje en de volgende ochtend weer in… of anderen. Vlak voor ik vanmorgen naar het zwembad ga sta ik mijn oorknopjes in te doen. Twee nieuwe van blauwe onyx en twee goedkopere van de HEMA in de kleur van mijn jurkje. Bij de eerste denk ik.. zou ik ze in doen… maar ze zitten stevig en ach.. die moeten toch tegen chloor kunnen. Als ik het tweede paar in doe hoor ik een stemmetje… die zitten wel wat los… “onzin” zeg ik tegen het stemmetje. Ik heb ze al een paar dagen in, niets mee aan de hand… het stemmetje sputtert nog wat, maar weet dat als ik niet wil luisteren, ik dus ook niet luister. En dat is STOM, want nu ben ik dus die beide oorknopjes kwijt. Eigen schuld. En nee, niet tijdens het zwemmen verloren. Het grote bovenbad was dicht, omdat het dek er niet af kon. We moesten in het koude ondiepe zwemmen. En als compensatie mochten we op kosten van het huis een warme douche nemen… dus heerlijk met het hele hoofd onder die warme douche.. en daarna de krullen stevig afdrogen… tenminste.. ik denk dat ze daar van losgeschoten zijn. Vond in ieder geval in mijn kleedhokje nog 1 achterkantje.. de rest is nergens meer te vinden. Wellicht dat ze nog een keer ergens komen bovenborrelen… maar anders.. .pech… Had ik maar naar dat stemmetje moeten luisteren!
Wankeltjes
Hier in huis was het strijden tegen een hoge bloeddruk. Dieet aangepast en zout zoveel mogelijk de deur uit. Voor mij was een wat hogere bloeddruk best een feestje.. het wankele wat ik heel lang heb gehad (bloeddruk laag en HB laag) was verdwenen. Ik kon opstaan zonder weer neer te vallen en licht in het hoofd was ik niet meer. Nadeel… ik was wel 90 kilo, at, nee snoepte, veel te veel en dan vooral suikers en andere snelle koolhydraten. Lees verder
Van die kleine dingen
ik kijk televisie, of liever.. ik bankhang wat met mijn laptopje en op de achtergrond staat de televisie aan….ik kijk met een half oog. Ik zie twee mensen… eentje streelt de ander in het gezicht.. liefdevol, teder… en zo komen er hier en daar nog wat beelden voorbij. En ik voel dat ik heimwee heb… heimwee naar die tedere momenten. Ze kunnen er zo weer zijn, maar toch ook weer niet. Ik mis ze, ik verlang er naar, ik voel me eenzaam. Het zijn de momenten die me vorig jaar zo hebben wakker geschud, die ik diep in mijn hart koester. Momenten waar ik zo naar kan verlangen. Dan hoop ik dat de achterdeur hier open gaat en ik voetstappen hoor, dat ik naar achter kan lopen en in een paar stevige armen kan springen en daar lang kan blijven. Maar het kan nog wel even duren voordat die voetstappen weer door de achterdeur binnen komen. En dan zal daar even de knuffel zijn als begroeting en zullen we de avond als goede vrienden doorbrengen. Toekomstmuziek… droom… ik hoop ooit werkelijkheid. Want zoals vaker gezegd…. ik geniet van de momenten in het zwembad, maar het is zo kort, er kan zo weinig gepraat worden en oh… ik zou zo vreselijk graag een avond gewoon even heerlijk met hem willen bomen, over van alles en nog wat.. over communicatie, over praten, over liefde, over ons, over muziek, over weet ik wat… maar gewoon met een wijntje op de bank, een knabbel die prikkelt op de tong…..samen…. als vrienden…..
Blij met mezelf
Er zijn van die momenten dat ik in de spiegel kijk en denk… he… mooi meissie. Mooi slank lijf, mooie witte krullen en een vrolijke lach. En dan vraag ik mij af waarom er dan ook van die momenten zijn dat ik in de spiegel kijk en dat dus niet zie. Dat ik anderen nodig heb die heel overtuigend kunnen zeggen dat ik er mag zijn. En ik weet dat ik daar gewoon vaker naar moet luisteren. Maar het is zo moeilijk, als je in het verleden zo veel genegeerd en niet gezien bent. Dat je aanwezigheid getolereerd werd omdat ik gelukkig wel een stel meiden in de klas had die vonden dat ik er gewoon bij hoorde. Maar het was nooit vanzelfsprekend. En pas nu krijg ik weer wat zelfvertrouwen en durf ik mij weer wat meer aan mensen bloot te geven en te zien dat ik mensen om me heen heb die me mogen en van me houden…gewoon, zoals ik ben. Die vinden dat ik er gewoon mag zijn. En langzaam leer ik daar meer vertrouwen in te hebben en er meer van te genieten.
Boos? Nee… verdrietig
Ik had vandaag een besluit genomen.. of eigenlijk gisteren al. Ik ben een ontzettende pleaser.. .ik wil het graag anderen naar de zin maken, maar daarmee stel ik mezelf vaak achter. Ik ben gevoelig voor sfeer.. nadeel van een HSP-er. De sfeer moet goed zijn, er moet harmonie zijn. Is die er niet, dan voel ik mij ongelukkig. Maar voor vandaag had ik mij voorgenomen om eens duidelijker te zijn. Niet af te wachten op actie, maar zeggen wat ik zelf wil. Voor mezelf opkomen heet dat geloof ik.Lees verder
Ontmoetingen uit een ander leven?
Het is al weer een paar jaar geleden dat ik op een bijeenkomst was bij Itaka.. december 2012.. een bijzondere avond. Het was immers het einde van de maia kalender en ook het einde van de aarde? We zijn er nog steeds, maar de avond was bijzonder. Hij was al een tijdje aan de gang toen er een man binnenkwam. “He, wat leuk, jij ook hier.. hoe gaat het?” Het kwam er bij mij natuurlijk uit. Deze man kende ik. Ook zijn reactie was natuurlijk…”Leuk dat jij er ook bent.. het gaat goed”.. waarna we een hele tijd bezig zijn geweest met uit te vogelen waar we elkaar van kenden. Maar daar kwamen we niet uit. Ondertussen waren er allerlei oefeningen en als vanzelfsprekend deden we die met elkaar. Het gevoel dat de wereld om ons heen zou kunnen instorten. Wij hadden elkaar weer gevonden. Een heel bijzonder gevoel.Lees verder
gespleten persoonlijkheid
Ik ben met mezelf in overleg. Het voelt goed te uiten dat ik in tweestrijd ben. Ik voel de liefde stromen en wil er iets mee… maar het helemaal zijn gang laten gaan in de momenten die er zijn voelt als een soort van verraad. Ik merk dat het belangrijk is dat ik haar straks recht in de ogen kan kijken. Kan zeggen dat ik hem inderdaad erg leuk vindt, maar PUNT. Ik hoop dat dat ruimte zal geven om straks meer te hebben dan de kleine ontmoetingen in het zwembad die ik koester. Hoe spannend het ook af en toe is… het meest genoot ik nog van een heerlijk gesprek in de zon op de rand van het bad… dáár zou ik meer ruimte voor willen hebben. Een afspraak en gewoon met elkaar kunnen praten, naar muziek luisteren, stuk wandelen, naar een concert, rijden in de bus. Van elkaar genieten op een manier die mag. Ik wil niets liever.. want de rest is eiland en eiland is wat we niet willen. Maar het hart laat zich niet altijd uit schakelen. Maar ik hoop dat ik er sterk genoeg voor ben. Dat ik de liefde kan laten stromen op een manier waar we verder mee kunnen.. de spanning er af. Met open ogen en een eerlijk hart.Lees verder
Bij mezelf blijven
Het leven lacht, het leven heeft lief.. ik geniet met volle teugen. De kleine dingen, de kleine aanrakingen… alles geeft me zo het gevoel dat ik volop leef. Ik weet dat ik dicht bij mezelf moet blijven en dat ik dat moet bewaken.
Dit nummer van Annemieke past hier goed bij… heerlijk blijven genieten, maar waakzaam zijn en vooral….. bij mezelf blijven…
Lees verder
two hearts beat as one
Voelen
“Ik wil nog even een knuffel”.. zei ik.. en ik kreeg er een. Het was een bijzondere.. knuffels zoals deze moet je voelen.. energie die stroomt van hart naar hart, die je vult met een heel fijn gevoel van er mogen zijn en geliefd zijn.. pure blijdschap. Knuffels die ik koester, omdat alles in deze knuffels zo ontzettend oprecht en gemeend is.Lees verder
Eenzaamheid
Manlief in het buitenland voor 3 weken. Het is stil in huis. Af en toe een appje, en soms even bellen. Er is tijdverschil en er is zijn werk daar en mijn werk hier. En dat voelt eenzaam. In de ochtend is er even afleiding. Dan zijn er de baantjes in het zwembad en het contact wat ik koester…. maar als ik thuiskom is daar de eenzaamheid. Het ene contact wat ver weg zit en het andere contact wat er niet mag zijn, behalve die paar minuutjes tussen de baantjes door. Wat bijzonder eigenlijk dat in zo’n korte tijd, met zo weinig contact iemand zo belangrijk kan worden.
Contact en toch weer niet
Joehee, het zwemseizoen is weer begonnen en we trekken de baantjes weer door het bad heen. Het zwemmen is heerlijk, ik vind het een heerlijke sport, zo door het water bewegen. Even nagerekend is dit al mijn 17de seizoen dat ik zwem. De jongste was 5 toen hij zwemles kreeg en ik tegelijkertijd ook maar mijn baantjes zwom. Iets met solidair zijn met je kind.. hij uit het warme bed in het koude bad.. dan ik ook. En toen hij eindelijk na 3 seizoenen zijn diploma’s had was ik ondertussen verslaafd. Zo’n drie keer per week toch minstens wel zwemmen.. tot de school weer begon en het bad weer dicht ging.Lees verder
De strijd
Het is begin februari 2015 als de knop omgaat. Broer en schoonzus zijn al heel wat kilo’s kwijt en nu begint mijn zusje ook al met lijnen met het zgn 5-2 vasten dieet. Lijkt met niets, 2 dagen amper eten. Dan zit je vast de hele dag aan eten te denken.. maar daarnaast 5 dagen mag je wel gewoon eten en als ik eenmaal hard aan het werk ben, dan denk ik vaak pas tegen 5 uur aan mijn lunch.. ff doorzetten en dan is het gewoon tijd voor het avondeten.. dus waarom niet proberen… en zo geschiedde…..Lees verder
Time flies
Op facebook kom ik een uitnodiging voor Woetstok tegen. Het brengt me 10 maanden terug in de tijd. Ik had een aankondiging gezien op facebook en we besloten er ’s avonds nog even heen te gaan, nadat we terug waren gekomen van een ander feestje. Helemaal vergeten dat ik eigenlijk had beloofd op te passen op de buurkinderen. Die avond stond er iemand heel vriendelijk naar mij te zwaaien. Hij leek mij te kennen en ach.. zijn gezicht kwam me ook niet helemaal onbekend voor, maar plaatsen… nee dat kon ik hem niet. Maar goed.. even er op af en goh.. jullie ook hier (en dan ondertussen… OMG wie is dit nu toch en waar ken ik hem van). Het was snel opgelost, want een opmerking over het… mij een keer zonder badmuts en dus met krullen zien… bracht gelijk licht.. JA… donkere zwembroek met oranje streep.. komt aanlopen, legt handdoek altijd op dezelfde tegel neer, springt in het water.. doet ff brrr en begint te crawlen.. OP MIJN STREEP.. en wie mij in het zwembad kent weet dat MIJN streep heilig is en dat ik me wezenloos irriteer aan iedereen die zomaar in het bad springt en in MIJN baan begint te zwemmen. Een ADHD-er houdt van structuur en ik houd dus ontzetten van MIJN streep en MIJN baanLees verder
Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen meneer…
Vanmiddag eindelijk weer tijd om een stukje te fietsen…. bewust fietsen.. een bepaalde richting op met maar 1 doel.. ontmoeten. Het fietsen was heerlijk, beetje straf windje, maar zonnetje en droog. En eerder dan verwacht was daar de tegenliggen… Of ik verdwaald was.. ja “kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer?”Lees verder