What doesn’t kill you makes you stronger en ja… dat merk ik. Het afgelopen jaar is mooi en moeilijk geweest. Het is ontzettend mooi een liefde te voelen waar je je ontzettend bij thuis voelt, maar moeilijk als je dat deels ook los moet laten omdat je nu eenmaal niet alleen op de wereld bent en er al verbintenissen zijn die je niet los kunt en wilt laten. Maar naast dat het soms moeilijk is een liefde te voelen waar ik me niet helemaal aan kan geven merk ik ook dat het voelen van die liefde en het weten dat die liefde er is me sterker heeft gemaakt. Ik merkte dat opeens gisteren. Bette Midler had ik in de cd wisselaar gestopt. Verder niet bij nagedacht. Kwam de cd tegen en had hem al een tijd niet gehoord. Muziek op de achtergrond en gewoon lekker aan het werk en opeens hoor ik daar The Rose. En waar ik eigenlijk al jaren acuut in tranen schiet als ik dat nummer hoor kon ik er nu naar luisteren zonder in tranen uit te barsten. Het is een ontzettend mooi nummer. Altijd al gevonden en sinds ik de cd heb (waar heb ik die eigenlijk…) met het nummer gezongen door Annemieke kon ik het er nooit droog bij houden. We wilden graag dat Annemieke het nummer zou zingen op de crematie van mam, maar dat kon Annemieke niet aan en helaas had ze ook geen opname die ze zelf goed genoeg vond om te laten horen. Het werd toen een ander nummer van haar… maar voor mij is The Rose sindsdien gekoppeld aan mam en dus emotioneel. Maar gisteren voelde ik een ontzettende rust over me komen bij het horen van het nummer en net ook, bij het luisteren van het nummer op YouTube kon ik alleen maar puur genieten van het nummer. Ik voelde de liefde stromen en ik voel me sterk.
Ik vind het leuk als je reageert. Reacties worden niet direct geplaatst. Ik lees ze wel allemaal. Als je je reactie privé wilt houden.. geef dat dan aan. Dan verschijnt je reactie niet op de website.