Vanmorgen was de afspraak met de tandarts: het echte oordeel over de kies zou vandaag kunnen vallen. Ik moet zeggen dat het een ontspannen zit is, voor zover dat kan bij een tandarts. Zelfs het prikje voor de verdoving voelde ik amper. Doe mij voor elke boorbeurt voortaan maar zo’n prik. Daarna was het vooral heel veel water en geluid. En natuurlijk na verloop van tijd wat kramp in de bek, om het maar zo te zeggen. De breuk zat diep en er moest een wortelkanaalbehandeling aan te pas komen. Maar ook die viel mee. Nu zit er een mooi kunststof opbouw werkje op. Dat moet tot 5 december blijven zitten en daar meot ik een beetje voorzichtig mee doen. Als ik daar niet opeens ontzettende last van krijg, dan komt daar 5 december een mooie kroon op (leuk sinterklaas cadeautje) en is de kies officieel gered. De tandarts had goede hoop. Ik dus ook maar.
Gek eigenlijk dat ik vroeger ontzettende angst voor de tandarts had en dan gebeurde er meestal niets. Nu weet ik dat er van alles gaat gebeuren en ik moet zeggen dat ik redelijk ontspannen daar naar toe ga. Echt gouden handjes… mijn tandarts.
dit verhaaltje léést zelfs relaxed!