Begonnen gisteren met de 30 dagen opruimchallenge…. opruimen van je huis, hoofd en hart…. en dan moet je een lijstje maken van 30 dingen die je wilt opruimen. Al gauw had ik een lijstje van 30 dingen die ik zou willen opruimen. Maar toen las ik de opdracht nog een keer.. opruimen van niet alleen je huis, maar ook van je hoofd en van je hart. en wat moet ik daar nu mee. In mijn hoofd is het onrust omdat het in mijn hart onrust is. Mijn hart wil een ding waarvan mijn hoofd zegt dat het niet kan… Moet ik dan mijn hoofd en hart daarvan opruimen. IK wil heel veel opruimen maar dat wil ik nooit meer kwijt. Dat is mij ondertussen zo lief geworden dat afscheid daarvan nemen mij verschrikkelijk lijkt…..nog 1 maand en dan gaat het zwembad weer open. En dan zullen we zien hoe we er weer voor staan. Hoe we verder kunnen. Eigenlijk is het gewoon kijken hoe dingen gaan lopen. Helemaal kwijt.. nee, nooit… een weg vinden die wel kan… heel graag.
En tot die tijd.. ruim ik elke dag een stukje fysiek op.. een kledingkast, een boekenkast, een stelling in de garage, een bureaula met onmeuglijk veel troep en een kast vol speelgoed waar nooit meer mee gespeeld wordt, of voorlopig wellicht niet.
En dat hart.. ach dat is groot genoeg voor veel en dat hoofd.. dat wordt met het zwemmen wel weer rustiger, want nee.. aan dat stukje opruimen.. ik zou de puinhopen die het wellicht heeft gemaakt willen opruimen. het verdriet wat het anderen wellicht heeft gedaan zou ik willen opruimen. Maar het gevoel dat het me heeft gegeven.. nee… dat wil ik echt niet meer kwijt. Het zelfvertrouwen, het ‘je mag er zijn’, ‘je bent iemand’, ‘IOVJ’ nee van dat gevoel wil ik nooit meer af….
Ik vind het leuk als je reageert. Reacties worden niet direct geplaatst. Ik lees ze wel allemaal. Als je je reactie privé wilt houden.. geef dat dan aan. Dan verschijnt je reactie niet op de website.