Katootjes krabbels

Net via een tip bij Libelle zelf gekomen. Daar zoekt iedereen nr’s 3 van alle series. Beetje flauw van Libelle volgens mij. Ik vrees dat er in alle libelles maar één nummer drie heeft gezeten van elke serie en een heleboel nr’s 1 en 2. Waardoor iedereen het idee had dat ze bijna prijs hadden, met de nadruk op BIJNA, wat nog altijd NIET HELEMAAL is. Of wellicht in dit geval helemaal niet.

Jammer, ik had wel zin in een weekendje Texe. Nu wel een wandel en welness arrangement gewonnen, dwz. Ik betaal selchts voor 1 persoon €99 en de tweede mag gratis mee. Excl reserveringskosten en calamiteitenfonds, wat mij het vermoeden geeft dat het wandelen daar toch nog een paar dure dagen van worden. En het zal wel excl. diner zijn, wat je dan ook nog eens moet betalen. Leuke prijs???? of toch een beetje dooie mus. Ik kan ook nog eens gaan genieten in de Zwaluwhoeve (waar die ook mag zijn), de saua is gratis als ik daar eerst een vitaliteitsles à 12,50 ga volgen. Je hebt alleen prijs als je eerst zelf iets betaalt. Beetje jammer 🙁

Ik moet eerlijk toegeven. Ik lees de Libelle. Ik vind het best een leuk blad, maar soms krijg ik reactie alsof ik een vreselijk mutsenblad lees. Maar goed. In de Libelle was drie weken lang een actie om lootjes te verzamelen. 3 bij elkaar passende lootjes zijn goed voor een prijs. Nu heb ik van 2 series 2 lootjes en zou daar best het derde lootje bij willen hebben. (voor de libelle lezers hier: de ski’s (nr3) van de reischeque en de strandpaal met vogel (ook nr3) van een weekendje Texel. Voor dat laatste lootje heb ik heel dapper een berichtje geplaatst op een mailinglijst. Dapper, omdat je dan moet toegeven dat je Libelle leest en ik heb altijd een beetje het gevoel dat dát blad juist bij die lijst wellicht op de mutsenlijst staat. Sta ik nu te boek als Muts? Het is maar zo dan.

Morgen gaan L en ik een dag werken in de tuin van zijn ouders. Die moet weer helemaal winterklaar. Normaal doen we dat in de herfstvakantie (heel handig, want 2 paar extra handen), maar toen waren mijn schoonouders er heerlijk een weekje tussenuit. Nu gaan we dus met z’n tweeën. Als moeder is dat lastig, want dat betekent dat de boys het vanavond en vannacht en morgenmiddag alleen moeten rooien. Gaat wel lukken, maar toch… L wil daarna in het noorden blijven omdat hij daar woensdag ook nog moet zijn voor zijn werk. Hij wil me dan wel op de trein zetten, maar dat vind ik wat minder. Twee nachten weg vind ik wel wat te veel. Ze vergeten namelijk ontzettend de tijd als ze voor de pc of de buis zijn gaan hangen. Dus nee, liever niet. Bovendien wil ik woensdag weer gewoon aan het werk, dus niet veel tijd kwijt zijn met reizen. Dus ook vandaag wil ik de tijd nuttig besteden. Vandaar dat er dus waarschijnlijk niet te veel uit mijn handen komt. Wat hapsnap werk, waar ik eigenlijk geen tijd voor heb. En een ex-buurman die belt dat hij zijn nieuwe pc niet aan de praat kan krijgen, dus beloof ik dat ik even een uurtje langskom. En er staan nog zakken met kleding bij het buurtcentrum, over van de kledingbeurs, die mee naar het noorden moet. Dus die moet ik ook nog ophalen. En daarbij nog wat boodschappen. Ik vrees dat mijn dag veels te snel om is. En morgen ook al weg… het geeft me geen prettig gevoel Maar ik kan maar op één plek tegelijk zijn en die tuin moet ook gebeuren. Maar toch….

Ik schreef al dat ik via LinkedIn mijn meester van de 6e klas weer tegenkwam op internet. Ik had hem via LinkedIn een berichtje gestuurd, maar geen reactie. Ik ben niet voor één gat te vangen en ik denk, ik stuur naar dat andere account gewoon ook een berichtje, wie weet…. en bijna gelijk reactie terug. Hij kent me nog !!! en wil graag weten hoe het met me gaat en met me afspreken. Dát vind ik nu zo leuk van internet. Mensen die je wellicht anders nooit meer zou treffen kom je dan opeens weer via internet tegen.

Ik had de laatste jaren pech met mijn radio’s. Ik had een goeie maar de veer van de cd deksel ging kapot. Niet handig want met een open deksel speelt hij niet. De andere was een tijdje in bezit van de jongens en is daarna op zolder beland. Ik kocht een keer een andere die ook mp3 cd’s kon afspelen. Leuke optie, maar de ontvangst van de radio was onmogelijk. EN na een tijdje speelde hij ook geen cd’s meer normaal af. Dus samen met een haltertje de radio met de kapotte cd klep maar weer opgezocht. Maar dat ding is onmogelijk groot en had ook nog eens een cassetterecorder erin zitten. Maar goed, het werkte en dat was het belangrijkste. Tot ik gisteren in de folder van de Blokker een leuk klein radio/cd-spelertje zag staan. Met als optie ook het afspelen van mp3 CD’s. €35, dus ook nog redelijk geprijst. Het prijkt nu op mijn bureau, moet er nog een beter plekje voor vinden. Ontdekte ook nog dat ik er een SD kaartje in kan steken met muziek of een USB stick. Dus morgen ook nog maar eens uitvinden of de iPod er rechtstreeks op kan. CD’s speelt hij in ieder geval prima af en ook de radio heeft een prima ontvangst. En er zitten leuke losse boxjes bij en hij is schattig klein. MOrgen zijn de batterijen weer opgeladen van mijn camera, dan zal ik er even een plaatje van schieten. Mijn goede batterijen zijn natuurlijk weer gejat voor een wii remote die weer op een onjuist moment leeg was. En mijn sony is nog niet klaar 🙁

Het sinterklaasweekend vieren wij, als jarenlange traditie, met mijn hele familie in een groot huis (“Het grote huis”) in Bosschenhoofd. Rondom mijn zus’ verjaardag (11/10) worden de lootjes verdeeld en dan moeten nu ongeveer de lijstjes met verlangens gaan circuleren. Dat is elk jaar een probleem, want als je iets nodig hebt dan koop je het en verder weet ik bijna nooit iets te verzinnen. En zover zijn we dus nu ook weer. Dus ben ik alweer hard aan het bedenken wat die sint mij eens zou mogen schenken. Vroeger wilde ik nog wel eens iets vragen wat WE nodig hadden, maar ik wil gewoon dingen echt voor mezelf. En dat is helemaal lastig.

Ondertussen heb ik al één idee, een djembeetas. Dat is makkelijker om de trommel in te vervoeren, ook als ik eens een keertje met de bus moet. Dat moet helemaal gaan lukken binnen het budget. Merendeel van de familie woont vlak bij Rotterdam of in Amsterdam. Daar zijn ze vast wel te koop. Nu nog wat kleins erbij verzinnen… ik ben klaar 🙂

Donderdag komt M met de vraag of wij zaterdag kunnen rijden. Ze spelen uit en komen een auto tekort. Vertrek 10.15/10.30. Nou, nee dus. Ik kan niet rijden en wil graag de auto mee. Zaterdag is mijn trommelochtend. Ik kán met de bus gaan, maar dan moet iemand anders een trommel voor me meenemen, want in de bus met mijn eigen trommel is lastig. De docent is er dan niet en heeft al aan degene van wie ik altijd haar tweede trommel mag lenen, gevraagd of zij die extra trommel wil meenemen voor de mensen zonder eigen trommel. Bovendien had hij mij gevraagd om koffie mee te nemen. En met een eigen trommel, mijn tas en de koffiespullen in de bus is wel erg lastig en gesjouw. Ik kan altijd van de buurvrouw de auto lenen, mits zij hem niet nodig heeft. ZIj wil juist zaterdag naar haar zoon in Belgie, die binnenkort voor onbepaalde tijd naar Israel vertrekt. Als het niet anders kan wil zij wel later vertrekken, maar dat vind ik onzin. Ze moet nog een flink eind rijden en dan is het lekker als je kunt gaan wanneer je wilt. Nee, dan rijden wij maar niet. Maar dit team waar M is speelt is kennelijk wat minder sociaal. Niemand schijnt te kunnen rijden, dus M gaat de andere buren nog maar even vragen. Daar ligt het ook wat lastig, want die moeten nog boodschappen doen en de buurman heeft in de middag een uitwedstrijd en dus dan ook de auto nodig. Maar geen probleem. Hij brengt me naar Renkum en wil er niets van horen, hij komt mij ook weer ophalen. Zo kan hij tijdens mijn trommelen op zijn gemak de boodschappen doen. Dus ik word netjes in Renkum afgeleverd en als het trommelen klaar is staat de auto met chauffeur weer klaar. Heerlijk toch zulke buren.

Ik sta boven voor het raam wat naar de mussen te kijken die luid kwetterend over de schutting springen. Dan zie ik opeens in mijn ooghoek een ‘mus’ wel een erg rare beweging maken. Hij glipt net over een van de palen van de schutting naar beneden tussen de wanden van de schutting. Ik schuif een raam op en blijf kijken. Opeens zie ik beneden in de tuin wat bewegen. Ja hoor, een hele grote muis… de rat dus. Ik roep L die boven is en daar voor het raam gaat kijken. We zien de rat behoedzaam om zich heen kijken en dan snel het grasveld oprennen waar wat brood voor de vogels ligt. Ik krijg natuurlijk direct op mijn kop dat ik de rat lok, ik geef de mussen de schuld die vandaag wat traag met eten zijn. Meestal is het brood binnen een zucht weg. Ik blijf nog even kijken en zie de rat op het randje van een oude dakpan zitten en met zijn voorpootjes zijn snoet wassen. Accccchhhhh wat schattig. Ik ren naar boven om de camera te pakken, maar ja…. batterijen natuurlijk leeg. Snel wat nieuwe erin, rat natuurlijk weg. Maar na wat lang wachten zie ik weer een kopje verschijnen. Hij blijft behoedzaam achter de dakpan zitten. Vanuit het bovenraam probeer ik hem vast te leggen, maar mijn sony met telelens is nog in reparatie en dit is best een leuke camera, de canon 620, maar voor iets kleins van veraf… Maar je kunt hem zien. Van afstand is het best een schatje, maar ik ga toch straks naar de dierenwinkel, een val halen. Zo eentje die ik ook voor de muizen heb, waar je ze levend in vangt. Geen gif, want veel vogels en het wit wat je achter de rat ziet is het konijnenhok. En zo’n klem moet ik helemaal niet aan denken. ’t Is dat het beestje een slechte naam heeft want als je hem zo op zijn achterpootjes ziet wassen is hij echt lief.

Check toch nog eens een keertje de website van Sony. Zou er al staan dat de camera alweer naar mij onderweg is? NEEEEEE, er staat dat ze nog steeds wachten op goedkeuring van de prijsopgave. Wat is dat nu. Die is vorige week zelfs twee keer gegeven. Balen. Ik bel gelijk op naar Sony. Nee, daar hebben ze niets ontvangen. Ja, twee keer is toch beter dan niets, dan zou het toch zeker goed moeten gaan, maar nee dus. Ik word doorgestuurd naar de administratie. Daar kunnen ze zien of er echt niets ontvangen is en eventueel gelijk actie ondernemen. Ik krijg een alleraardigste dame aan de lijn. Die het heel vervelend vindt en gelijk naar de zaak in Wageningen zal bellen. En dan zal zij zorgen dat de reparatie zo snel mogelijk zal gebeuren. Want het is natuurlijk sneu als dat nu al een week onnodig stil ligt. Ik hoop dat het gaat lukken. Toch goed dat ik toch maar even gebeld heb.