Katootjes krabbels

Over een maandje wordt mijn jongste neefje 1 jaar. We werden per post uitgenodigd voor dit feest. Er is echt met de hele familie rekening gehouden. Tja, we zijn geloof ik ontzettend welkom op deze verjaardag. Het is op een vrijdagmiddag om 2 uur waneer mijn kinderen gewoon op school zitten, ik werk, mijn man ook, mijn andere zusje de winkel open heeft, mijn zwager werkt, mijn twee nichtjes op school zitten, mijn broertje en vriendin ook werken en die allemaal als we klaar zijn met werken een hele poos in de file moeten staan om dan aan te komen als de jarige moe allang in bed ligt. Ik heb nog niet gereageerd, maar iets zegt me dat ze liever niet heeft dat we komen. Waarom toch die moeite genomen om een uitnodiging te sturen. Een zondag was handiger geweest, maar dan komen de vrienden, want die werken namelijk allemaal op vrijdag.

Laat maar even.

Gisteren heerlijk even op pad geweest, dwz de mannen waren aan het voetballen en ik ben er heen gelopen. Camera mee natuurlijk. Gelijk maar eens even die motordrive uitgeprobeerd. Nou dat gaat lekker. Gelukkig heb ik een 4GB kaartje gekregen want het gaat ook ontzettend hard. Na een klein uurtje voetbal van de mannen had ik bijna 500 foto’s. Tja daar krijg je je schijf wel mee vol. Nu moet ik gewoon van mezelf daar een heleboel van weggooien. L heeft gisteren al de foto’s die hij wil hebben van de schijf gehaald en vandaag moeten de jongens nog maar even kijken en dan bewaar ik de mooie actiefoto’s zelf ook nog wel en de rest gaat weg. Haha, ik zal wel moeten want anders gaat het hier heeeeel erg rap met de schijven. Nog wel wat oefenen wil ik komend seizoen in de buurt komen van de mooie foto’s van Eelco en Stefan. Maar ja, die hebben van die echte camera’s met van die superlenzen. Nog niet zo erg als die je op de tv bij voetbalwedstrijden ziet, maar toch – net weer iets dichterbij enzo. Maar ik denk dat ik daar best wel een beetje bij in de buurt ga komen.

Vrijdag bij de combi foto naar binnen gewipt voor wat informatie over de Sony 350 die daar in de aanbieding was. NIet om hem te kopen, maar gewoon, voor de weet. De aanbieding werd superaantrekkelijk gemaakt en mijn wens om toch een keer weer aan de spiegelreflex te gaan, maar nu digitaal werd wel weer erg groot. Maar manlief was weg en om hem nu zomaar te kopen zonder even overleg, dat leek mij weer een beetje te ver gaan. Maar de aanbieding was tot zaterdag en what to do. Zoeken op internet, vragen bij de WOW en er kwamen bijna alleen maar reacties die het ‘ophalen dat ding’ steeds dichterbij brachten. Om half 5 vanaf het voetbalveld nog maar eens naar huis gebeld en ja hij was thuis en hij reageerde niet van ‘nou, moet dat nu beslist worden. Denk er toch eerst eens over na en je hebt toch een leuke camera’ maar meer ‘oke’ en wanneer kom je thuis. Nou eerst naar de combi dus en daarna kom ik thuis. Dus nu heb ik um, de sony.Lees verder

Vanmorgen een ochtend van de moederkring van de kerk over occultisme. Sprak me op het eerste gezicht wel aan, dus ook maar er heen. Gelukkig was het stralend weer, heeft de gastvrouw een schitterende tuin en zaten we dus buiten. Als gastspreker was een man, die veel over occultisme wist (zo werd het verteld), maar deze man wist vooral veel tegen occultisme, waardoor ik al snel afhaakte (niet letterlijk, het was heerlijk in de tuin). Tussen de moeders ben ik al een buitenbeentje. Ik ben vooral bij de kring gekomen omdat we ook praatten over opvoeden van pubers, maar de laatste tijd is het vooral heel veel geloof en dan niet op mijn manier. ZO ook weer vanochtend. In het rijtje van absoluut niet doen en als je het doet veel bidden, stond ook homeopatie. Tja en meer van dat soort dingen. Ik zie dat toch absoluut niet als duivelsaanbidding, maar begreep van meneer dat het vooral aardige mensen waren die toch een instrument van de duivel zijn. Hij zei het niet letterlijk, maar oh oh, het stond met zulke grote letters tussen de regels dat je daar niet onderuit kon. Er is maar één weg en dat is die van Jezus. In het begin begon hij al over hindoeisme en boedisme op een manier waarbij ik toch de kriebels krijg. Dit zijn in mijn ogen toch wel de meest vredelievende godsdiensten met veel minder doden op hun geweten als het christendom en als er dan ook nog de rampen in China en Birma worden genoemd als ’te verwachten’, ofwel die heidense landen, da’s logisch…. Het is niet echt mijn ding. Ik heb er steeds meer moeite mee, merk ik, als mensen in één adem praten over de 10 geboden (gij zult niet doden) en de vernietiging van bijvoorbeeld Jericho. Hoe moet ikdat rijmen? Ik moet toch nog eens goed navragen aan wie ik toch het boek “Wie God verlaat heeft niets te vrezen” van Maarten ’t Hart heb uitgeleend. Ik zou van een aantal mensen best wel eens een antwoord willen hebben op dingen die daarin worden besproken. Allereerst van die meneer met zijn wijzende vingertje van vanochtend.

Vorige week weer een sessie bij mijn personal coach. We praten over mijn successen en mijn teleurstellingen en concluderen dat ik op de goede weg ben. Dat idee heb ik ook wel, hoewel ik zelf natuurlijk wel iets heb van ‘ik ben er nog niet helemaal’, maar ik ben ook niet zo snel tevreden. We praten nog wat verder en zij geeft aan dat ik volgens haar duidelijk HSP ben, een hoog sensitief persoon. Nu vind ik alles rondom het zesde zintuig, paranormaal ed wel heel interessant en zou ik best wel willen dat….. maar het ook zijn? Het is alleen nog niet zo ontwikkeld, gaat ze verder, maar 8 mei start een training Intuitieve ontwikkeling voor beginners en daar is nog plek. Dus ik denk dat ik dat gewoon maar moet doen en dan maar zien wat ik zie en wat niet.
Dan gaan we nog even een oefening doen en zal zij mij nog even ‘lezen’. Terwijl zij vertelt wat zij ziet, zie ik om haar heen een gele rand. Het leidt me af en ik vertel haar dat. Zij vindt dat leuk, dat ik dat zie en of die rand ook beweegt. Ja, want dat leidde me juist af. Ik zie dus kennelijk haar aura. Zij is nu overtuigd en ik ga dus echt maar eens die training doen. En ik neem een boek mee naar huis over intuitieve ontwikkeling.

Ik, zesde zintuig?? nou een kleintje dan misschien. Maar het boek is interessant en de rest vast ook wel.

We staan langs de lijn te kijken naar een wedstrijd van onze jongens, een vader, een moeder en ik. Vader is daar met zijn 3 andere kinderen, moeder zit ergens in het buitenland, dus tja, hij wou wel even kijken. Waarop de andere moeder reageert dat ze toch wel bewondering voor hem heeft zoals hij het hele huishouden bestiert met een vrouw die toch wel heel veel weg is. Ik vraag hem hoeveel hij werkt (wat in de avonduren, verder een eigen bedrijf aan huis), want waarom is het zo bewonderingswaardig. Hij heeft een vrouw die kostwinnaar is en ruim fulltime werkt, hij is deels huisman en werkt verder in zijn eigen bedrijf vanuit huis. Het enige verschil met mij is dat hij vier kinderen heeft, maar verder valt het wel mee. Waarom is het dan voor hem zo bewonderingswaardig vraag ik de andere moeder? Omdat hij een man is? Ik bedoel, ik heb een man die ruim fulltime werkt en groten delen van de week van huis is en soms een paar weken in het buitenland zit, ik ruim hier verder het hele huishouden en heb verder een eigen bedrijf aan huis. Voor mij (ls vrouw) is dat kennelijk gewoon, voor hem als man bewonderingswaardig?? Vrouwen kunnen dat gewoon beter, die hébben dat. Voor mannen is dat best bijzonder dus, dat zij dat ook kunnen.

Heerlijk, bloemen (dus kleur) in de tuin, een heerlijk zonnetje. Het is echt weer voorjaar. Nu gewoon weer een heleboel dagen achter elkaar echt mooi weer, koude wind weg. Dan kunnen we er helemaal van gaan genieten.

Ik begin te merken dat ik vandaag mijn energie-oefening niet gedaan heb. Dat was wel heerlijk luxe, iedereen steeds om uiterlijk 9 uur de deur uit. Had ik mooi de tijd om heerlijk mijn meditatie te doen. Nu kwam L al vroeg terug uit Ghana en die was de hele dag thuis. Daar gaat mijn mogelijkheid voor een momentje voor mezelf. Kennelijk gaf die oefening me toch een goed impuls voor de dag. Even mediteren, energie opladen en doornemen waar ik die energie voor ga gebruiken. En dan aan de slag. En nu…. ik heb wel het een en ander gedaan, maar die impuls, die is ff weg. Ga ik maar in kopen doen en aan het eten beginnen. Andere soort van energie tot mij nemen 😉

Het wil vandaag niet zo lukken. In mijn hoofd zitten allerlei dingen die ik heerlijk wil gaan aanpakken, maar ik kom niet veel verder dan een beetje achter mijn pc hangen, twitter volgen, freecel spelen en radio luisteren. De foto’s die gisteren van de B4 heb gemaakt krijg ik maar niet geplaatst in het online album en ik kom er niet achter waarom niet. Ik moet nog stukken schrijven voor Kids en zo, wil nog zoveel andere dingen. WIl ik teveel en kan ik niet kiezen waar ik het eerst mee wil beginnen of heb ik eigenlijk gewoon geen zin om iets te doen en komt dat sterk naar boven. pffff soms word ik zo moe van mezelf. Eerst de boys dan maar eens achter hun vodden zitten dat zij iig wel een beetje nuttig bezig zijn.

De telefoon voor zoonlief is geregeld. DIe kunnen ze vandaag (dat zal wel niet meer) of morgen komen brengen. Dezelfde als zijn vriendje dus altijd goed. Zijn oude zou nog simlock vrijgemaakt moeten worden maar tot mijn grote verbazing deed hij het gewoon toen ik mijn simkaart erin stak. Dus ik heb al zeer handsfree kunnen rijden met een oortje in. Niet dat iemand mij nu op mijn mobiel belt, maar stel je voor….. Het is wel weer even uitzoeken waar alles zit, maar dat gaat vast wel lukken.

Telefoon gaat. Afgeschermd nummer, dus alarmbellen aan. Ik neem netjes op met voor en achternaam. Spreek ik met mevrouw’achternaam van L’? Nee u spreekt me… en ik noem mijn eigen naam nog een keer. Stilte aan de andere kant van de lijn. Woont er in dit huis wel een meneer of mevrouw ‘achternaam van L’? Jawel. Dan zou ik die graag even willen spreken. Nou, helaas, díe is niet aanwezig.

Zijn mensen nu echt zo doof? Neem je op met je naam, vragen ze of ze met een ander spreken. Tja, dan zou ik toch ook wel met die andere naam opnemen.. of niet dan?

Eindelijk weer een reactie van Vodafone. K zit al een hele tijd zonder mobiel, nadat vodafone zijn nummer had afgesloten omdat hij het niet gebruikte (beltegoed bevroren en geen zin om weer veel geld erin te stoppen wat hij niet verbelt). Ik boos want vodafone had niet even netjes een seintje gegeven dat dit stond te gebeuren en ook niet echt netjes, ze hadden ons ook niet op de hoogte gesteld van nieuwe opwaardeerregels, waarbij je met veel minder geld per jaar kunt opwaarderen (was 40 euro is nu 10 euro). Daarbij bleek ook nog eens dat we de telefoon van K niet simlockvrij konden maken omdat hij wellicht wel in maart 2007 was gekocht, maar pas in mei 2007 geregistreerd. Dus pas in mei kan hij simlockvrijgemaakt worden. Maar goed, na wat heen en weer gebel met vodafone en wat klachten en opmerkingen die kant op, kwam het aanbod van een nieuw prepaidpakket voor K. Natuurlijk is dat met een mindere telefoon dan die hij nu heeft. Na wat overleg krijg ik nu een mailtje dat ik elk prepaidpakket kan uitzoeken wat ik wil en dat ik daarop 40 euro korting krijg. Nu heb ik hele leuke telefoons gezien, dus dat gaat wel goed komen. Het enige nadeel is dat dat nieuwe telefoontje natuurlijk weer een simlock heeft en een jaar prepaid gebruikt moet worden (of 50 euro betalen voor direct simlock vrij) en dus naar K gaat. Volgens de klantenservice kan ik bi de vodafonewinkel op vertoon van mijn kassabon de telefoon van K gewoon simlockvrij maken. Dus dat gaan we dan maar doen. Die neem ik dan maar en over een jaar kijken we wel of we dan weer terugruilen of dat we het zo houden. We gaan er allebei op vooruit, want de telefoon die ik heb gezien is beter dan wat K nu heeft en die van K is stukken beter dan wat ik nu heb. Nu nog evne dat ouwe kreng van mij zoeken, want ik moet ze even bellen om de nieuwe telefoon te regelen.