Iemand maakt mij erop attent dat mijn man en de jongens niet in het telefoonboek staan. Daar baal ik van, want we betalen juist extra voor een tweede vermelding. Vorig jaar is dat allemaal geregeld. Ik met mijn 06 en manlief met ons vaste nummer in de telefoongids en ik met ons vaste nummer in het bedrijven gedeelte. Dat is al meerdere keren fout gegaan, maar de orderbevestiging was goed. Op hoge poten bel ik dus naar de telefoongids op. Ik vertel dat ik bel nav de vermelding in de gids. Hummm, daar klopt alles, vreemd. Dan vraagt zij in welke gids het verkeerd staat, de roodwitte of de geelwitte.
Oh, zijn er meer dan? Gewoon in de telefoongids, in dat dikke boek met de goudengids. Aha, tja dat is een andere telefoongids.
Blijkt er een Nationale Telefoongids te zijn en een De Telefoongids. Ja, onderop de stapel ligt hier idd nog een ander exemplaar en ja, daar staat het inderdaad goed in. Dus bellen naar de aanbieders van de andere gids. Daar krijg ik te horen (via een bandje) dat persoonlijke gegevens komen van de telefoonprovider en dat die gebeld dient te worden als de vermelding niet klopt. Nou ja… daar staat alles goed. We blijven aan de lijn en krijgen een kerel aan de lijn van het type ‘supereigenwijs’. Dat het fout staat in de gids, daar kan hij niets aan doen, dat ligt aan de KPN, die hebben de gegevens verkeerd doorgegeven. En hoevaak ik ook vertel dat de KPN de gegevens goed heeft doorgegeven, hij blijft bij het standpunt dat de fout niet bij hen ligt en dat ik echt bij de KPN moet zijn. Als ik laat vallen dat ik wel goed vermeld sta in de gids van de KPN, maar dat het bij hun echt fout is. Dat ik helemaal geen abonnee ben bij KPN, maar juist manlief en dat hij er dus niet in vermeld staat, dat ik nu zowel in de gouden gids als….. Oh, u stond al in de gouden gids, ja dat overruled de gegevens van de KPN. Wat een K****zak.
Ik vraag hem het nut van die tweede telefoongids. De KPN heeft toch een gids waar alles GOED instaat, waarom zij dan ook weer. Tja dat is voor het commercieel belang. KPN een bedrijven gedeelte in de gids (Tja, bedrijven hebben toch ook een KPN abonnement), zij een personengedeelte. Dat het voor de consument dus onduidelijk is, is heel jammer. Daar zijn zij echt niet zo mee bezig. Nee, er moet geld binnenkomen, dat snap ik toch ook wel. Nee, ik snap dat niet. Ik wil gewoon één telefoongids, waar alles goed instaat. Ik vind het vreemd een Nationale telefoongids te hebben en een De telefoongids.
Hij kan bij het oud papier, dat dikke niet complete onding met de goudengids. Als ik een bedrijf nodig heb zoek ik wel op internet.
Brood
Nog ergens diep in slaap haal ik kennelijk diep adem. De geur van vers brood bereikt mijn bewustzijn en ik word wakker.
MMMM ik ruik vers brood. Gisteren heb ik de broodbakmachine van mijn moeder geleend om uit te proberen of ik dat wat vind.
Nou de geur van vers brood vind ik dus wel wat. Beneden is het even een teleurstelling. Het brood is ingezakt en het snijden gaat moeizaam, maar lekker is het wel. Even in het dikke boek van mijn moeder kijken wat er fout kan zijn gegaan. Aha, teveel gist of te weinig zout. Nou zo te proeven is het te weinig zout. De oudste zoon snoept nog even het laatste korstje op.
Morgenochtend weer wakker worden met vers brood, mmmmmm.
Druk druk druk
Soms kan een mens zo druk zijn. Op de agenda staat een hele rij dingen die moeten gebeuren. Van opdrachten die moeten worden uitgevoerd tot dingen in huis die ik wil regelen. Kantoor moet nodig weer eens op orde. Daar moet eigenlijk de bezem weer eens door. De tuin moet even voor de wintersnoei en natuurlijk nog de nodige reguliere karweitjes.
Voor het werk wordt dat dan lastig. Omdat er zoveel eigenlijk nodig eens moet gebeuren, blijft er juist weer veel liggen. Waar begin je? En eigenlijk wil ik gewoon lekker gaan werken in een opgeruimd kantoor. Opgeruimde werkplek, opgeruimde geest…toch? Vanuit mijn ooghoeken zie ik de stapeltjes die mij zo eigen zijn, en ik erger mij eraan. In bakjes die voor orde moeten zorgen liggen dingen die er niet horen. Kleine dingen die even moeten gebeuren blijven liggen, woeste plannen onuitgevoerd.
Kortom, een beetje chaos alom. Eerst maar eens een prioriteitenlijstje maken, en mij er dan aan houden. Vooral dat laatste is lastig.
Nieuwe website
Ik heb voor de voetbalvereniging een nieuwe site gemaakt, helemaal met Mambo. De bedoeling van de site is dat iedereen zich aan kan melden als redacteur en dat ik dan niet zoveel werk meer heb, want anderen vullen nu de site. Ik ben dan echt een webmaster, een soort van supervisor.
Maar tot die tijd moet ik redacteuren accorderen, artikels publiceren, mensen uitleggen hoe alles werkt, nieuwe onderdelen aanmaken, teampagina’s aanmaken, dingen wijzigen, achter informatie aan enz enz.
Kortom op dit moment kost het mij nog meer tijd dan voorheen, maar als alles straks eenmaal loopt…
En dit is de site dan van vv Bennekom
Weer aan het werk
Morgen gaat ook de oudste weer naar school en dan is het echt weer gewoon op routine draaien. Nu was ik al aan het werk, maar toch. Er loopt er toch nog steeds één door het huis en dan voelt het niet altijd goed om jezelf maar weer op het zolderkamertje op te sluiten. Vanaf morgen mag dat dan. Van 9 tot 12 en van half 2 tot half 4 en alles wat ik daar naast nog kan meesnabbelen.
En ik heb me wéér voorgenomen om alleen onder schooltijd echt te werken en alle andere dingen daarna te doen.
Huishouden tussendoor en het vrijwilligerswerk ’s avonds. En ook dit keer zal daar wel weer niets van terecht komen.
Ik ga toch wat meer tijd besteden aan het uitlezen van Stephen Covey en dan het gelezene in de praktijk brengen.
Broertje
Mijn broertje staat zomaar in Eigen Huis en Interieur. Een hele pagina maar liefst. Mooie foto’s van een aantal van zijn ontwerpen en als je goed kijkt zelfs een heel klein fotootje van hemzelf. En natuurlijk ben ik als grote zus ontzettend trots op hem, maar ook een beetje jaloers. Want hij kan dit zomaar allemaal doen, kan al zijn tijd en vrije tijd in het ontwerpen stoppen. En ik vraag mij dan natuurlijk af of ik ook dat niveau had kunnen bereiken. Als ik al mijn tijd erin zou kunnen stoppen. Geen kids, geen groot huishouden?
En dan vraag ik mij af of ik het zou willen missen, die kids en dat huishouden. Nou dat laatste misschien, maar die kids… nee van zijn leven niet. Dus ontwerp ik in de tijd die ik heb en ben ik gewoon trots op mijn broertje. En stieken weet ik ook dat ik met al de tijd van de wereld niet zou kunnen wat hij kan.
Het bedrijf van mijn broertje: SMOOL.
Druk
Nog een paar dagen en dan begint ook de school voor de oudste weer. Dan is hopelijk het leven weer helemaal op de regel. De afgelopen weken heb ik het idee dat ik geleefd wordt. Dat laat ik mezelf natuurlijk gebeuren, maar toch. Ik heb nog nooit zoveel kilometers alleen in onze auto gemaakt en zoveel heen en weer gevlogen. Naar mijn ouders, om daar de pc te installeren, van daaruit naar Noord-Holland, met het rode scootertje, even wat werken en ondertussen de nieuwe website van de vv Bennekom in een nieuw jasje gooien, mbv redelijk onbekende techniek, dan snel weer naar het Noorden ,waar een koe gehuldigd wordt die meer dan 10.000 kg vet en eiwit heeft gegeven, wat redelijk uniek is. Dan tussendoor ook nog opdraven om allerlei foto’s voor de presentatiegids te maken voor de vvB, even naar Dronten, tussendoor even snel naar Amsterdam voor de Sail, volgende dag weer door naar Houten, dan een businesscafé, weer foto’s maken, bespreking. Tussendoor nog wat eten, drinken en slapen. Af en toe MSN met een vriendinnetje dat toch heel benieuwd is hoe ik de nieuwe potter vind, waarna ik moet bekennen dat ik nog neit eens halverwege ben.
En alles is leuk, het is werk, het is gezellig, maar het komt allemaal een beetje tegelijk.
En dan kom ik er ook nog eens achter dat ik vreselijk achterloop met het versturen van facturen. Vind niemand vast erg,maar toch…
Maar als straks de school voor beide jongens weer begonnen is, dan begint het geregelde leventje weer. pffffff en dan ben ik weer aan vakantie toe.
Sail@SMOOL
Mijn broertje heeft een eigen designbureau en sinds kort zit hij op een wel heel leuke locatie in Amsterdam. Vandaag had hij dus maar met mede kantoorbewoners daar, een feestje georganiseerd. Dat was werkelijk fantastisch, want het kantoor van broerlief kijkt uit op het IJ. En toevallig kwamen daar vandaag allerlei grote, hele grote, kleine en hele kleine bootjes langs. De ontspoorde trein van begin van de week, was helemaal het spoor bijster.
De foto’s staan alleen even op de laptop, maar die is draadloos en op dit moment dus verbindingsloos. Maar als de verbinding weer hersteld is (morgen??) dan natuurlijk ook snel wat plaatjes.
Draadloos 3
Juich je de ene dag over de onbeveiligde verbinding van buren, vandaag is het ‘huilen’ om de beveiligde verbinding hier, waar van ik even de code kwijt ben.
Draadloos 2
Het leuke van draadloze netwerken is dat je er gewoon gebruik van kunt maken. Daar lees ja wel eens over enzo, maar tegengekomen was ik het nog niet. Maar nu ben ik ergens, heb de laptop bij me en probeer gewoon maar en hopla ik ben zomaar online.
Een veilig idee, niet verstoken te zijn van internet. Want ergens op bezoek is één, maar geen internet is toch wel een ander verhaal.
Planning
Een poos geleden was ik druk op zoek naar een planner op de pc, die echt mijn redder in nood zou zijn. Ik belandde bij outlook en was daar redelijk tevreden over. Zeker in combinatie met de PDA.
Toen hoorde ik van Stephen Covey en zijn 7 eigenschappen tot effectief leiderschap. Het boek nog niet gelezen, maar via de website wel op het spoor gekomen van zijn PlanPlus programma. Een aanvulling op Outlook, waarmee plannen een stuk beter is, en volgens de ‘regels’ van Covey.
Over die regels dus meer als ik het boek ook gelezen heb. Maar de planner moet echt een wondermiddel zijn. De introductie spreekt dan ook boekdelen.
Dus de trial gedownload om 30 dagen lang te kijken of het werkelijk iets toevoegt. En dan natuurlijk ook het boek gaan lezen. De stukjes die ik gezien heb lijken erg goed. Zou het dan toch nog lukken om een zeer goed georganiseerd mens te worden?
Meer op de website van FranklinCovey
Kinderdorp
Elk jaar wordt hier een terrein omgetoverd tot waar kinderparadijs. Het veld is inmiddels al omgedoopt tot Landgoed Kinderdorp. Het is geen paradijs met allerlei luxe attributen, nee het is een paradijs waar het verboden is voor ouders, waar niets moet en (bijna) alles mag. De oudste had vorig jaar zijn laatste jaar (het is tot 12 jaar) en de jongste is dus voor het eerst zonder grote broer. Samen met zijn vriendjes bouwt hij dus een eigen hut, want dat is het paradijs van Kinderdorp: uit een hele berg palets en andere planken, oude deuren ed, wordt een compleet huttendorp gebouwd.
Gisteren ben ik een middag als vrijwilliger gaan helpen in de creatent. Hier kunnen kinderen allerlei creatieve dingen doen, verven, kleien, kaarten maken enz. Er is ook een muziektent, een opmaaktent, een berg zand waar een zandkasteel van wordt gemaakt, een electrotent, een videotent en een chill-out tent en nog veel meer.
Voor dat ik aan de slag ga, loop ik nog even door het huttendorp. Als ouder moet je daar niet zijn. De hutten worden goed gecontroleerd door de bouwgroep, maar het ziet er allemaal gammel uit. Straks doe ik mijn bergschoenen aan, want de hut van de jongste zit helemaal ergens in het midden, en mijn gewone schoenen zijn niet bestand tegen de spijkers die soms op een plek zitten waar je hem niet zou willen. Kinderen mogen alleen in het huttendorp met goede stevige schoenen.
Het is hier vlakbij en ik geniet van Radio Kinderdorp, die hier vrolijk naar binnenkomt drijven. Ik kijk maar niet uit het raam, waar wat donkers aan komt. Ach regen vinden de kinderen niet zo erg. Zo komen snel ergens een stuk plactic sneaken, kruipen ergens in een tent of zorgen dat hun hut snel waterdicht is. Dat het veld wat modderig wordt is denk ik alleen een zorg van de moeders (och wat zien die schoenen eruit), maar ook dat mag de pret niet drukken.
1500 kinderen die volop genieten – daar wil ik best een middagje voor opofferen. Ik ga creatief wezen 😉
Vakantie 2
Het zit er weer op. Na één volle week zon en zomerse temperaturen en één dikke week met regen en zonneschijn is het weer gebeurd. Het was heerlijk en het leek veel korter dan voorgaande jaren (hoewel het maar één dag scheelde en we veel minder tijd kwijt zijn geweest met de heenreis).
Tjechië is een mooi land. De omgeving van Cheb en Franzikovy Lazne hebben we voor een groot deel per fiets verkend. (manlief en de oudste nog iets meer dan de jongste en ik) en de omgeving van Karlovy Vary zelfs voor een deel met een bootje over een soms woest stromende rivier. Veel gelezen (zelfs in declarabele tijd) en heerlijk ontspannen.
Foto’s volgen nog, die staan nog ergens op een laptop. Kan iedereen een beetje meegenieten. Die ene foto die de buurman op de camping heeft gemaakt van mij in bikini laat ik niet zien. Die gebruik ik voor mezelf, om tot me te laten doordringen dat een beetje sporten of oefeningen geen kwaad kunnen.
op orde
We zijn weer terug van vakantie. Dit is meestal waar ik het meest tegenop zie van de vakantie. Alles weer op orde, schoon, droog en weggeborgen. Voorgaande jaren betekende dit dat ik heen er weer liep van het drogen van de tent en opruimen van de kampeerspullen buiten, naar de wasmachine waar de ene was uit moest en naar de droger en de andere was weer in de machine. Aan het eind van de dag was dan alles klaar, behalve de was, want die lag (wel schoon) dan in manden en grote stapels te wachten om te worden gevouwen, gestreken en opgeruimd.
Dit jaar heb ik het hele buitengebeuren gedelegeerd aan de mannen en doe ik de was en ruim ik het binnen op. De vierde was zit in de machine en de eerste drie wassen liggen al gevouwen en gestreken in de kasten. Bijna alle kratten zijn alweer opgeruimd en beneden ziet het er ook al weer een beetje redelijk uit. Manlief is buiten bezig en de boys zijn volgens mij druk bezig hun snor aan het drukken, maar dat is niet mijn probleem.
Voor het eerst loop ik niet te stressen aan het begin en ook niet aan het eind van de vakantie en ik geniet er met volle teugen van.
We zijn weg
Hët is ons gelukt. Via een raar Tjechisch toetsenbord in een internetcafe waar de kogels bijna om je oren vliegen. We yitten heerlijk aan een meertje en we hebben yalig weer. De y en de z kloppen hier niet helemaal, waar wat maakt het uit. Wij genieten voorlopig en de bozs amuseren yich.
We gaan weer naar buiten = vakantie vieren.
Gepakt….
Nog even de laatste dingen – video op scherp zitten voor dat wat niet gemist mag worden, slapen en dan vertrekken. Wat altijd een gehaast en gestress was liep nu op rolletjes en ruim op tijd is alles gepakt. nog even de fietsen op de kar en we kunnen vertrekken. Nooit gedacht dat het ook zo zonder stress kon. Kijken of me dat elk jaar nu gaat lukken.
P(l)akken
Vandaag is het dan pakdag. Dat ligt allemaal redelijk op schema en ik denk zelfs dat ik vanavond eens niets hoef te doen. Daarin merk je ook dat de jongens groter worden. Die regelen die dingen nu zelf en die kun je nu ook om een boodschap sturen. Maar het is hier weer hollandsch heet, dus we plakken nu alweer aan alle kanten. Morgen dan een dagje plakken in de auto. Helaas hebben wij alleen arko en geen airco.
Eén twist moet nog gewonnen worden. We hebben één mp3 speler waar mp3 cd’s in kunnen. Traditioneel gaat daar de mp3 CD in van de top 2000 en genieten wij (de ouderen) voorin. Maar de jongens hebben nu ook een mp3 CD gemaakt met hun muziek en die willen ze ook luisteren. En ik moet zeggen dat niet alles onze smaak is 😉
Merel update
Geen foto, maar wel even een update: gisteren staken 3 happende snaveltjes boven het nest uit. Moeder stoort zich niet meer zo aan mij, houdt me in de gaten, maar weet denk ik dat ik niets doe. Ze durft ook gewoon naar het nest te vliegen als wij in de buurt zijn (anders had ze maar niet het nest boven het zitje moeten maken). Paps heeft er iets meer moeite mee, maar als hij dan aanvliegt geeft hij wel te kennen dat hij ons daar eigenlijk niet wil hebben. Hij scheert super laag over. Ik vrees dat ik de kleintjes niet zal zien uitvliegen.
Vakantie
En dan begint het opeens te kriebelen. Vandaag de kar van de ene (ver weg) garage naar de andere (direct achter het huis) gereden. Tenten netjes opgevouwen in hun tas, nieuwe gasfles en al lekker gestapeld. Vakantielijst uitgeprint, op de vakantielijst van de oudste meer dan de helft van de broeken geschrapt, wetend dat van de rest de helft ook niet gedragen wordt en elke keer als ik zenuwachtig werd tegen mezelf gezegd. Je hebt niet alleen morgen, maar dit jaar heb je daarna ook nog een dag, want normaal halen we 2 dagen voor vertrek de kar en nu 3 dagen. Zou ik dan dit keer niet de avond voor vertrek als een kip zonder kop rondrennen en gewoon morgenavond al klaar zijn???
OOOHHHH wat lijkt me dat zalig, maar het zal wel weer niet – ik denk (vrees zelf) dat ik toch maandagavond nog alles moet doen, maar het lijkt een klein beetje alsof het dit jaar toch wel mee zal vallen.
Merel
Hoewel ik had beloofd op het dak te klimmen (en mensen gelijk vonden dat dᡲ dan ook een foto van gemaakt moest worden), heb ik eerst toch maar een foto van onderaf genomen. Van alle foto’s zijn de omringende druiventakken en -bladeren haarscherp, maar de merel is nog wat vaagjes. Maar ze staan erop, als je goed kijkt. Zodra ze me gewaar zijn gaan ze doodstil zitten. De kraaloogjes van moeder houden me goed in de gaten. Maar dan beweeg ik even een tak, omdat hij precies voor de lens hangt en gelijk komt een geel kopje naar boven met de snavel wijd open. Helaas geen paps met een snavel vol worden en hij duikt weer wat naar onder. Maar elke beweging van mij brengt hem toch in de verleiding. Als ik later nog een keer ga kijken heeft moeders hem maar goed verstopt. Ik vraag me af of dit het grote altijd eten vragende jong is, of dat er wellicht echt maar é©® is, want meer snaveltjes zag ik toch echt van onderaf niet bewegen.