Vol bewondering lees ik de weblogs van anderen. Wat origineel, elke dag gebeurt er wel wat en ze zetten het ook in de log. Nu heb ik een log en ik merk dat het alweer een maand geleden is dat ik er iets in gezet heb. Toch gebeurt er voldoende en zou er ook genoeg te melden moeten zijn, maar de dingen zijn zo divers en voor wie is het dan interessant? Ik merk dat ik hink op twee gedachten, ik zou een log willen maken over het leven met ADHD en een log over wat er allemaal is te vinden over kinderen en media, internet, televisie, spelletjes. Samen in één log wil ik niet, dan maar twee?? Maar gaat dat dan werken? En kunnen er wel twee logs op één database?
Ik denk nog even verder. Dit is wel een ADHD item – veel willen, maar nergens echt aan toekomen…..
Floris
Spannende films, vele special effects, hoe gekker, hoe beter??
Gisteren hebben de jongens ( en Lambertus en ik) genoten van een net gekochte DVD. Maar geen spannende menu’s, geen geflits van allerlei effecten, maar een zwartwit beeld. Er waren 3 DVD’s van Floris in de aanbieding bij het Kruidvat. 12 afleveringen voor nog geen 12 euro. En de kinderen genieten, die liggen in een deuk op de bank. Dat het zwartwit is zien ze pas als wij ze erop wijzen. Er komt wel geweld in voor. Ridders hangen als oud vuil in de bomen als de “Koperen Hond” is ontploft, maar dat is alleen maar grappig, want van de bank klinkt geschater. Bovendien was de cast waarschijnlijk niet zo groot, want een aflevering erna doen ze weer gewoon mee. En er zal best wel bloed zijn, maar dat zie je niet op een zwartwit beeld 😉
Het is wel een raar idee – Floris, in het zwartwit – op DVD
Online games
De jongens zijn een aantal dagen lekker aan het logeren geweest bij oma en opa. Daar is geen computer. Bij thuiskomst ging de jongste dus bijna in één streep naar zijn kamer. De oudste ging naar een vriendje. Eenmaal weer thuisgekomen vertelde hij dat ze achter de computer hadden gezeten met nog een vriendje. Ze hadden een spelletje gedaan op internet, wat dat ene vriendje kende.
Hij had voornamelijk toegekeken, het was zijn spel niet, zei hij. Je moest allemaal mensen in elkaar slaan en het was allemaal wel ruig en zo.
Ik haalde opgelucht adem. Natuurlijk nog die uitzending van Bij ons thuis ingedachte. Maar gelukkig hoef ik mij over hem (nog) geen zorgen te maken.
Wat natuurlijk wel kwalijk is dat kinderen dit soort spellen dus via internet kunnen spelen. Dus geen doosje met een leeftijd er op enzo.
Mensen afmaken in Age of Empires is toch nog iets anders dan gewoon voor de lol mensen de kop in slaan gelukkig.
Wie is er nu eigenlijk verantwoordelijk
Nog even teruggrijpend op de uitzending van Bij ons Thuis. Inmiddels de hele uitzending gezien via internet. Een interessante vraag kwam boven. Wie heeft de verantwoordelijkheid eigenlijk. De maker van de games werd aangesproken. Zijn games bevatten veel geweld en moesten dus verboden worden. Ze waren niet geschikt voor kleine kinderen. Nee, zei de maker, de games worden gemaakt voor een bepaalde leeftijdsgroep en inderdaad niet voor kleine kinderen. Wij vermelden de leeftijd bij de games, dus is het aan de (ver)koper hierop te letten. Rijst daar natuurlijk weer de vraag of de verkoper bij de verkoop op de leeftijd van het kind zou moeten letten en een 18+ game dus niet mogen verkopen aan een tienjarige. Of ligt die verantwoordelijkheid uiteindelijk bij de ouders?
Reageren? Graag in het Forum van Kennisnet.
Kind en media
Als je al weken aan een special voor Kennisnet werkt over Kind en (Nieuwe) Media, kom je vanalles tegen waarover je eigenlijk wat meer zou willen schrijven. Natuurlijk hopend op een reactie die je ook weer zou kunnen gebruiken. Maar vooral ook omdat ik soms met verbazing dingen hoor over kinderen en internet en kinderen en spelcomputers. Gisteren nog. Ik zat te kijken naar het staartje van Bij ons Thuis, want ik was natuurlijk weer te laat. Hoor ik Jeroen Kramer aan één van de jongens vragen die achterin op een playstationachtig ding aan het spelen was, of hij niet bang was voor RSI. Hij had namelijk gehoord van een jongen die elke dat 13 (DERTIEN) uur achter elkaar op de playstation aan het spelen was en die nu zo heftig RSI had, dat hij zelfs geen pen meer kon vasthouden. Ach, antwoordde die jongen, bij mij zal het niet zo’n vaart lopen, want ik speel maar 8 uur per dag… maar ACHT uur. Daar zakt dan echt mijn broek van af. Op een hele regenachtige zondag, als wij echt weer een heerlijk doe-het-ff-rustig-an-zondag hebben zitten onze jongens wel eens perongeluk 3 uur achter de computer, wisselende spelen en ze lopen dan ook nog eens heen en weer om bij elkaar op het beeldscherm te kijken. En dan voel ik mij als ouder helemaal schuldig dat ik ze 3 uur lang heb laten computeren, en dat alleen op zo’n zondag, dus niet eens elke dag….
Maar 13 uur achter een computer…
(Bij ons thuis – uitzending: Bloed op het beeldscherm, over spelletjes met geweld – website Bij ons Thuis
Slaan
Je eigen kinderen slaan, mag straks niet meer. Dat wordt verboden bij de wet.
Nu ben ik geen voorstander van veelvuldig slaan van kinderen, maar een tik in het kader van “wie niet horen wil moet dan maar een keer voelen” pas ik soms wel eens toe. Niet hard, niet veel, gewoon even een tik om een bui te doorbreken. Daarna een gesprek, eventueel een straf voor het gedrag en klaar. Straf is meestal computergebonden en dus effectief. Mijn kinderen zijn (gelukkig) redelijk stuurbaar en goed corrigeerbaar.
Maar er zijn ook kinderen die absoluut niet stuurbaar en corrigeerbaar zijn en die dus regelmatig met een tik tot de orde worden geroepen. Natuurlijk is zo’n tik onmacht van de ouders, maar ik vraag me af hoe deze ouders nu verder zouden moeten. Kind is strontvervelend en haalt het bloed onder nagels van zijn ouders vandaan. Vader heft zijn hand en kind roept “Sla maar pa, dan loop ik gelijk naar de politie” en gaat lekker verder met waar hij mee bezig was. Ouders hebben al van alles geprobeerd, maar kind maakt een lange neus en gaat verder.
Pa wordt nu echt boos, pakt het kind bij kop en kont (dat mag gelukkig nog wel volgens de wet) en sluit het op in de schuur (mag ook nog steeds). Als het kind zich kan gedragen, mag het eruit en dat doet pa elke dag, totdat het kind gebroken is….
is dat dan een alternatief??
Ik wil een wet voor kinderen waarin staat dat zij moeten luisteren naar hun ouders. Als zij dat namelijk doen, hoeven de ouders niet meer te slaan.
De redelijkheid van de wensen van de ouders moet dan natuurlijk nog wel getoetst worden.
CITO
Ja, het is zover. Samen met zo’n 167.000 andere kinderen is Marco vandaag aan zijn CITO-driedaagse begonnen. Het leek zelfs of hij er zin in had. Tas vol extra lekkers, want je moet tussendoor wel wat energie binnen krijgen. Een boek voor in de pauze en Tjakka… laat waar komen die toets.
Ik kon mij absoluut niet meer herinneren of ik ooit de CITO had gedaan. Hij was er al wel in mijn tijd, zo las ik op de CITO-site.
Maar toen ik de klas in kwam en dat invulformulier zag liggen… ja toen wist ik het weer.
Gisteren hier zelf even een toets gedaan: 2 fout. Natuurlijk ook op het Eindtoetsplein van Kennisnet wat rondgeneusd. Maar ik kan van alles lezen, hij moet het doen! Maar dat zal best wel lukken.
Lente
Buiten valt hagel, sneeuw, het stormt…. maar binnen is het lente.
Dat alles dankzij een verjaardag.
Verjaardagen
Weer een weekend met verjaardag. Dit keer van Lambertus.
Het nadeel van dit soort weekenden is dat je aan het eind van het weekend aan weekend toe bent. Zo ook nu.
Na 2 dagen rennen en vliegen en continu mensen om je heen die praten en lawaai maken, is rust heel lekker.
Zo’n kamer met mensen is dubbel vermoeiend, omdat je niet alleen moet opletten dat iedereens glas nog een beetje gevuld is, maar met mijn niet al te beste oren, is een gesprek ook zo moeilijk volgen, Mensen zeggen wat tegen je, je hoort ze wel, maar je verstaat ze niet door alle ruis.
Maar nu hebben we even anderhalve maand rust, dan is Kevin weer jarig. Maar dat is gelukkig een verjaardag overdag. Die ligt op tijd op bed en ’s avonds gewoon niets meer……heerlijk.
Maar buiten dat… we hebben nog even.
Kind en Internet
Een hot item, zo blijkt.
Ben je druk in de weer om een special te maken, schieten links en rechts de specials over dit onderwerp het web op. Hoe ben je dan onderscheidend??
Om toch wat tegenwicht tegen al die nieuwe sites te geven toch even bij Kennisnet aangegeven, dat de special boven het niveau van nu moet uitstijgen. Niet een pagina op de oudersite, maar een themasite bij Kennisnet. Want juist de kinderen die op VO zitten zijn druk bezig met MSN, chatten ed. Op de Basisschool begint dat net allemaal een beetje. Hopelijk gauw nieuws (met antuurlijk wat ondersteuning van meer mensen bij Kennisnet) over deze special. Toch is en blijft het een heel leuk onderwerp om uit te werken
schoolkeuze
Nu Marco in groep 8 zit moeten we gaan nadenken over het vervolgonderwijs. Het niveau geeft geen problemen, dat is VWO, maar de school is een ander verhaal. Vanuit Bennekom zijn er maar liefst 4 scholen die in aanmerking zouden kunnen komen. Hoewel de keuze min of meer tussen twee scholen gaat, besluiten we toch alle scholen te bezoeken. De eerste is een openbare school, redelijk klein en toch wel een redelijk eind fietsen. Maar ze hebben er een reseaurch klas en dat lijkt Marco wel wat. Als we op de school aankomen staat er op het schoolplein een grote groep Marokkaanse jongens. Een eerste indruk is gemaakt, maar je probeert het toch weg te stoppen. Dat is niet iets waar je een school op wilt beoordelen. Politiek vrij incorrect. De rest van de school valt mee, maar maakt toch niet een verpletterende indruk op mij, zodat ik mijn eerste indruk vergeet. De tweede school is dichterbij, Christelijk, hoewel dat voor ons niet echt het belangrijkste punt is. We komen binnen in een grote verlichte hal waar allerlei activiteiten zijn. Het oogt vriendelijk en verzorgt, zonder dat het overdreven is. Weer een eerste indruk, maar een totaal andere. Bij het zien van de lokalen, de leerkrachten en de leerlingen verandert het beeld van deze school niet. Marco is ook vrij duidelijk, hij vindt het hier leuk.
Maar nog twee scholen te gaan. Vanavond de derde school. We komen binnen in een hal waar het een beetje een zootje is. De school oogt oud en er is niet echt een duidelijke ontvangst. Het voorlichtingspraatje is saai en de kinderen zitten de eerste drie jaar in een gemengde klas, mavo havo vwo. Pas daarna stromen ze door naar de verschillende niveaus. Marco is duidelijk, dit is niet zijn school. Waar we de andere keren moesten zeuren of hij nu eindelijk meeging, loopt hij nu te trekken dat hij het wel gezien heeft. Duidelijk.
Volgende week de laatste school, maar ik denk dat de strijd al gestreden is. Zijn keuze is waarschijnlijk ook mijn keuze en het voelt goed.
huisstijl
Sinds Lambertus voor zichzelf is begonnen word ik steeds ingezet voor allerlei vormtechnische zaken rond zijn bedrijf. Ik vind het leuk om websites ed te maken, maar ben eigenlijk geen vormgever. Maar er moest een logo ed komen en zeker visitekaartjes en wel natuurlijk zo snel mogelijk, want er moest worden uitgedeeld.
Dus wat sleutelen met letters en klant tevreden. Domein geregistreerd en een “hier komt” pagina online gezet.
Belt broertje op. Is industrieel vormgever en best wel een goeie (kijk hier maar eens). Toch wel een beetje trots op hetgeen ik gewrocht had, vroeg ik hem te kijken op de site van Lambertus.
Het was even stil aan de andere kant van de lijn en toen kwam de vraag.”wil je echt weten wat ik er van vind?” Oeps dat spreekt al boekdelen, maar hij is deskundig dus Ja ik wil echt weten wat hij ervan vindt.
Nou niet veel dus.
Lambertus krijgt nu een huisstijl die wordt ontwikkeld door een echte vormgever, één die Cum Laude is afgestudeerd en die echte ontwerperskronkel heeft.
Ik ken mijn plek weer. Als er weer iets mis is met een prachtig vormgegeven site van mijn broertje mag ik in de code de fouten herstellen, dat wordt zeer gewaardeerd, want dat is zijn vak niet.
Zo leren we van elkaar, want als ik zie welke concepten mijn broertje even voor Lambertus heeft gemaakt denk ik “Ja, dat is inderdaad veel beter”.
44
Het leuke van een leeftijd is dat je hem een hele tijd om kunt draaien en dan ben je opeens jonger. Vanaf gisteren kan ik dat niet meer en volgend jaar begin ik er voorlopig maar niet aan. Jarig, leeftijden, ouder worden. Ach het hoort er allemaal bij.
Het leuke van jarig zijn vind ik nog steeds de visite. Als kind was het leuk, want dan kwamen er cadeautjes en nu vind ik het gewoon leuk om een huis vol mensen te hebben die allemaal goede zin hebben.
We hebben het weer gehad, we kunnen er weer een jaar tegen. Weer aan het werk!
sponsoravonden
Gisteravond mocht ik verschijnen op een soosavond van de businessclub van vv Bennekom. De bedoeling was dat ik daar samen met iemand een praatje zou houden (dwx Hij zou praten en ik zou voor ondersteuning, beantwoorden van vragen ed aanwezig zijn)
De avond zou gaan over het nut van internet en websites voor bedrijven, maar ook een beetje over het toch wel aanwezig moeten zijn op die digitale snelweg. De secretaris baalde er een beetje van dat de meeste leden van de businessclub niet eens e-mail hadden, wat betekent dat hij een deel van de stukken nog met de post moest opsturen.
In de loop van de tijd was het onderwerp echter een beetje veranderd. De gene die het praatje zou houden, hield dat wel nog steeds, maar niet meer echt over het nut van internet, maar hoe een goede website eruit moest zien. Interessant natuurlijk, maar voor een groot deel ook een promotiepraatje voor hemzelf. Hij vermeldde nog wel even dat ik er ook was en dat ik het onderhoud van de website van de voetbalvereniging doe. En bedankt!
Het was leuk geweest als hij ook vermeld had dat ik de hele website gemaakt heb en dat ik dat dus doe voor mijn werk. Beetje reclame voor deze dame was wel leuk geweest, maar kennelijk niet gewenst.
Maar goed, daar leren we van. Volgende keer zelf mijn mond maar durven open doen.
Het begeven als man daar in de businessclub is gedeeltelijk een politiek spelletjes. De mannen lopen in uniform, want weinig verschil in de donkere pakken kon ik niet ontdekken. De keuze voor overhemd en das was kennelijk vrij. De meegekomen dames verschilde van hoogblondt tot leuke meiden. Met die laatste zat ik gelukkig aan tafel en het was dus heel gezellig.
Dat spreker zijn een vak is en luisteren naar vragen een nog groter vak, was ook op deze avond weer duidelijk.
Gedeelte van het publiek was volkomen internetleek en vragen die uit die hoek kwamen konden dus niet beantwoord worden door de heren. Ik had het idee dat ik naar politiek Den Haag zat te kijken. “Ik ben erg blij dat u deze vraag stelt en als u nu de komende 45 minuten naar het antwoord luistert weet u nog niets”.
Er ligt een taak voor mij bij de heren sponsors. De vraag is alleen hoe ik die ga oppakken en of ik dat durf 😉
Gewoon doen zal Lambertus zeggen. jaja.
Ik ga in ieder geval een paar telefoontjes wagen. Eén in ieder geval. Er is nog een hoop zendingswerk te doen en wellicht dat daar ook nog een keer een opdracht uitrolt of een avond bij de businessclub die ik wel mag (en durf) verzorgen.
Wel een driedelig donkergrijs aanschaffen eerst
Oppas
Gisteravond was ik uitgenodigd voor een soos-avond van de businessclub van de voetbalvereniging. Dat begon al met een buffet en aanwezigheid vanaf 18.00 uur was niet gewenst, maar wel handig. De avond stond al tijden gepland, maar Lambertus moest 2 dagen in het Noorden zijn, dus een overnachting bij zijn ouders is dan wel zo handig – voor hem dan.
Tja, en dan heb je hier twee jongens zitten. Wat moet je daar nu mee doen?
Ze vonden dat ze het best wel zelf konden redden. Tenslotte zijn ze elf en acht, dus moest kunnen vonden ze.
Moeders werd op pad gestuurd voor de favoriete pizza en vla en dan zou het helemaal wel gaan lukken.
Vervelend alleen dat de buren aan beide kanten maar niet thuis wilden komen, want een beetje toezicht op afstand is wel handig. Eenmaal thuis zou dat vast geen probleem zijn, maar ja, ze moeten het wel even weten natuurlijk.
Als één van de buren is gearriveerd en bereid is om de boel in de gaten te houden kan moeders gaan.
De jongens zitten heerlijk aan de pizza en dat gaat helemaal lukken.
Als ik om 11 uur thuis kom is in ieder geval boven het licht uit (Marco wil nog wel eens de tijd vergeten als het boek spannend is). Ik loop even door naar de buren. Daar krijg ik te horen dat ik voorbeeldige kinderen heb. Ze waren netjes op tijd naar bed gegaan en lagen beide al in het donker te slapen toen de buurman even kwam kijken.
Ze worden echt al groot, mijn knullen. Geen oppas in huis meer nodig. Ik ben trots op ze!
Nationale IQ test
Gisteren de nationale IQ test op de televisie. Kwam ik natuurlijk weer te laat achter. Was net op tijd om te zien dat IQ niet in je borsten zit. Vrouwen met grote borsten scoren laag kennelijk. Maar de test staat nog op internet, dus op het moment dat ik eigenlijk al in bed had willen liggen toch nog maar de test gedaan. Knikkebollend en mezelf voor gek verklarend, wat ik ben moe en weet dat ik gewoon even een lekkere nacht moet maken, maar toch…. de test lonkt.
Met een kleine B-cup en haar dat wel blond is, maar door een kunstmatig kleurtje, moet ik toch redelijk kunnen scoren.
133 is het resultaat, niet slecht toch?
Maar ja… niet slim genoeg om gewoon eens op tijd naar bed te gaan…… nu nog even echt wakker worden.
Spelen met vriendjes?!?
Het is woensdagmiddag. Omdat Kevin nog niets heeft afgesproken, haal ik hem even uit school. Marco schijnt al vertrokken te zien, want die is in geen velden of wegen meer te zien. Een vriendje van Marco vraagt ook al waar hij is, want hij wil graag met hem spelen. Hij vraagt aan mij of dat kan, maar ja, ik weet nog niet wat Marco heeft afgesproken. Volgens hem niets en hij wil graag dan bij ons ook komen eten. Dat is geen probleem en hij gaat met mij en Kevin mee. Thuis blijkt Marco al te hebben afgesproken, maar we doen niet moeilijk, als het andere vriendje het goed vindt, mag hij best meespelen. Na bijna een uur hebben we het andere vriendje eindelijk te pakken (tja, internet via de telefoon en geen ISDN… mailen is dan sneller) en blijken er geen bezwaren te zijn, maar ze geen wel aan hun docuwerkstuk werken. Dat is geen punt, hij wil nog wat plaatjes zoeken en heeft toevallig een diskette bij zich. Hij wil graag een pc met internet. Marco en het andere vriendje willen hun teksten intikken in Word, dus die hebben geen internet nodig. En zo verandert ons huis in een kantorentuin. Kevin heeft uiteindelijk geen afspraak en gaat na het eten op zijn eigen kamer achter de pc, Vriendje 1 pakt de computer van Marco met internet en Marco en vriendje 2 werken heerlijk aan de eettafel op mijn oude laptop en een laptop van school die nog steeds bij ons thuis staat. Als de moeder van vriendje 1 opbelt om te vragen of hij inderdaad is blijven spelen kan zij haar oren niet geloven als ik vertel dat iedereen braaf achter een pc zit om huiswerk te maken.
Is dit een voorproefje op het middelbaar onderwijs? Wordt er dan niet meer gespeeld, maar serieus gewerkt op de vrije middag? Het verzoek is nu wel gekomen om toch de internetverbinding beneden is voor elkaar te maken. De kabel ligt er wel, maar er is maar één aansluiting en die zit in de pc van Marco.l Morgen gelijk naar de computerwinkel… en sparen voor een snelle laptop. De mijne is afgekeurd… te sloom 🙁
Nieuwe computer!!
Hij is besteld! Vandaag de deal gesloten bij Paradigit, eem amd 2,8 gig, 120gig HD 512 geheugen en DVD brander. Veel meer zit er niet in, want dat komt allemaal uit de oude pc. Nog drie weken en dan hebben we hier in huis een ware ruilhandel 😉 Marco krijgt mijn pc, althans, wat er nog van over is. Zijn pc gaat naar Kevin, maar hij hij houdt zijn eigen HD, Kevin krijgt mijn HD, met daarop zijn gegevens. Als het goed is, is iedereen dan gelukkig. Met deze PC zal het dan mogelijk zijn de video’s die we in de loop der jaren hebben gemaakt op DVD of VCD te zetten. Niet meer dat gepruts met videobanden en de vakantiefilms met een aankondiging en aftiteling. En al die slechte stukken eruit.
Eén probleem….. ik kom nu al tijd te kort, er ligt een hele laag stof op mijn naaimachine en er is ook een hele stapel boeken die ik graag wil lezen, en nog veel meer.
Er moet veel meer gebeuren dan ik tijd heb. Oke… prioriteiten stellen en NEE durven zeggen. Niet echt mijn sterkste kanten.
Nieuwjaarsborrels
Gisteren is voor de meeste mensen het nieuwe jaar op het werk weer begonnen. Dat is meestal relaxed, want eerst wens je iedereen een goed nieuwjaar en neem je even de feestdagen door en daarna is er vaak nog een officiele nieuwjaarsborrel. Dat waren altijd gezellige dagen en hadden eigenlijk niets met werken te maken. Toch zijn ze belangrijk, want juist dit soort dagen zijn erg goed voor de onderlinge binding van de werknemers. De directeur houdt een bemoedigend praatje en iedereen kan er weer een jaar tegen.
Als zelfstandige moet je het doen zonder nieuwjaarsontbijt, -lunch of -borrel.
Gelukkig ben ik ook nog webmaster van de locale voetbalvereniging vv Bennekom. En gelukkig hadden zij ook een nieuwjaarsborrel. Dus daar heb ik mijn neus maar even laten zien. Ik moet nog even wennen in dat wereldje, want als vrouw ben je daar of als speelster in het damesteam of je bent er “vrouw van”. Ik ben daar geen van beide. Binnen de vv Bennekom ben ik wel moeder van.., maar ach, die jongens van mij zijn daar nog niet zo bekend, bovendien heten die Vogelzang. De meeste mensen ken je wel van naam maar niet van gezicht en anderen ken je wel van gezicht, maar heb je geen flauw idee van wie dat nu eigenlijk zijn. In de loop van de tijd weet ik al wat namen bij gezicht vv, maar nog lang niet van allen.
Zo sta je een tijdje te praten met een aardige man en zijn vrouw en ga je later op zoek naar de secretaris van de club, want die ken je wel van naam, maar niet van gezicht. Tja.. je raad het natuurlijk al, die aardige man 😉
Als de spelers van het eerste binnenkomen wordt het pas echt gezellig. Ze hebben net getraind en zitten nog goed onder de aftershave. De mannen krijgen allemaal een hand en de vrouwen een zoen. Ik ook, hoewel met een blik van “we gaan maar door, maar wie is u”. Tot één van de heren zegt “Ik geef u (hellup) ook gewoon een zoen, maar ik ken u niet”. Als ik me voorstel hoor ik er opeens ook bij. Ik ben niet meer een onbekende, ik ben Karin, de webmaster. Die naam kennen ze allemaal, want iedereen bezoekt regelmatig de website. En dan word ik gelukkig ook heel gauw “je” (oef). Als je jongens later vragen hoe het was, kan ik zeggen dat ik nieuwjaarszoenen en -wensen heb uitgewisseld de spelers van het eerste èn met Peter van Vossen en John van den Brom. “Wauw”, is hun reactie, “Echt??” Want die laatsten zijn voor Marco en Kevin toch namen van beroemdheden.
Weer naar school
Ja, de vakantie is weer voorbij en vanochtend vroeg ging de wekker weer. Dat is even wennen. Ik wist niet dat het om 7.15 nog zo ontzettend donker buiten was. Gisteren naar Lord of the Rings geweest. Erg mooie film, dat zeker, maar de vroege voorstelling was al uitverkocht. Eenmaal in bed, eigenlijk nog veel te wakker en toen ik eindelijk sliep sloeg steeds de verwarming aan. Omdat wij vlak bij de ketel slapen wordt je daar dus steeds wakker van. Dus midden in de nacht naar beneden om dat ding dan maar uit te zetten.
En als je dan eindelijk lekker slaapt gaat de wekker. Tja zo werkt dat nu eenmaal.
Terwijl Kevin ontzettend wakker is en niet kan wachten tot hij weer naar school mag, blijft Marco het liefst nog uren liggen. Maar uiteindelijk zijn ze dan allebei op tijd naar school.
Het gewone leven neemt weer zijn gangetje.
Ik heb het rijk weer alleen voorlopig en kan lekker aan het werk. Weer zoeken naar inspiratie en de leuke ideeën uiit mijn hoofd weer proberen op de computer te krijgen.
Leuke opdrachten liggen voor me. Ik ga weer aan de slag 🙂