Katootjes krabbels

op pad naar geluk

Time flies

Gepost op 20 april 2016 in Categorie: Challenge · Reageer

Op facebook kom ik een uitnodiging voor Woetstok tegen. Het brengt me 10 maanden terug in de tijd. Ik had een aankondiging gezien op facebook en we besloten er ’s avonds nog even heen te gaan, nadat we terug waren gekomen van een ander feestje. Helemaal vergeten dat ik eigenlijk had beloofd op te passen op de buurkinderen. Die avond stond er iemand heel vriendelijk naar mij te zwaaien. Hij leek mij te kennen en ach.. zijn gezicht kwam me ook niet helemaal onbekend voor, maar plaatsen… nee dat kon ik hem niet. Maar goed.. even er op af en goh.. jullie ook hier (en dan ondertussen… OMG wie is dit nu toch en waar ken ik hem van). Het was snel opgelost, want een opmerking over het… mij een keer zonder badmuts en dus met krullen zien… bracht gelijk licht.. JA… donkere zwembroek met oranje streep.. komt aanlopen, legt handdoek altijd op dezelfde tegel neer, springt in het water.. doet ff brrr en begint te crawlen.. OP MIJN STREEP.. en wie mij in het zwembad kent weet dat MIJN streep heilig is en dat ik me wezenloos irriteer aan iedereen die zomaar in het bad springt en in MIJN baan begint te zwemmen. Een ADHD-er houdt van structuur en ik houd dus ontzetten van MIJN streep en MIJN baan

Maar goed.. daar was dus bruine zwembroek met oranje baan ook op Woetstok en hij leek best wel aardig. Even een praatje, kennis gemaakt met de dame aan zijn zijde en we gingen beide weer onze weg.. tot maandag dan in het zwembad.

Ik heb me geen moment meer aan hem geërgerd als hij in mijn baan zwom.. vond het zelfs wel gezellig en miste het als hij er niet zwom. We maakten praatjes en de vakantie kwam.. de praatjes bleven. We vakantie was voorbij en de klik kwam.. en wat voor een.

En nu zijn we 10 maanden verder en het lijken we jaren. De praatjes zijn even wat minder, maar nog 10 dagen en dan gaat het zwembad weer open. En dan hoop ik met heel mijn hart dat we weer samen in die ene baan kunnen zwemmen. Dat de praatjes weer komen en dat we verder kunnen gaan bouwen aan iets wat een bijzondere vriendschap is geworden. Ik koester hem… die vriendschap en ik kan me bijna niet voorstellen dat hij er 10 maanden geleden nog niet was. Wat kunnen dingen toch snel lopen en wat kan iemand vertrouwd voelen in zo’n korte tijd.

We tellen af.. nog 10 dagen….. en time flies.. dus die 10 dagen.. dat is al heel snel.

 

 

Ik vind het leuk als je reageert. Reacties worden niet direct geplaatst. Ik lees ze wel allemaal. Als je je reactie privé wilt houden.. geef dat dan aan. Dan verschijnt je reactie niet op de website.

Geef een reactie Reactie annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Rubrieken

Archief

Zoeken

Copyright © 2025 · Overpeinsingen en andere zaken· gemaakt in WordPress ·