Katootjes krabbels

op pad naar geluk

Zielig

Gepost op 5 december 2006 in Categorie: Kalamake · Reageer

Ik kom terug van een bespreking. Ik verwacht de jongste aan de tafel te vinden, maar die zie ik niet. Hij ligt in bed, vertelt mijn man. En daar ligt hij, gloeiend, kleine waterige oogjes, hoestje….kortom ziek. Gelukkig was het vanmorgen nog ietsje beter, zodat hij wel sinterklaas heeft kunnen vieren in de groep, maar het bezoek van de sint zelf heeft hij vanmiddag moeten missen. Dan ga ik even naar het dorp en als ik terugkom is het boven donker, ook in de kamer van de oudste. Ik zie wat kleren over een stoel en ik klim op het trapje naar zijn hoge bed en ja hoor, ook daar ligt een bos haar op het kussen… ook zielig. Tja wat wil je eigenlijk met dit weer: warm, nat, koude wind, mist, zonnetje, regen, zweterig, koud….. daar wordt een mens toch ook gewoon ziek van. Gauw maar vol met Nysileen. Als ze het weekend maar beter zijn….

Ik vind het leuk als je reageert. Reacties worden niet direct geplaatst. Ik lees ze wel allemaal. Als je je reactie privé wilt houden.. geef dat dan aan. Dan verschijnt je reactie niet op de website.

Geef een reactie Reactie annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Inloggen

Rubrieken

Archief

Zoeken

Copyright © 2025 · Overpeinsingen en andere zaken· gemaakt in WordPress ·